Elke week wordt er bij Huis aan het Water een wandeling bedacht. Dat doen we met elkaar en afgestemd op de conditie van iedereen die meeloopt.  Vandaag werd het doel het stadje Monnickendam, met zijn mogelijkheden om uit te rusten. Vanuit het Huis gingen we op weg.

Nog steeds zijn de bermen erg kleurrijk, hoewel je ziet, dat het iets over de top begint te raken.

We namen een kleine omweg, namelijk via het volksstuinencomplex. Daar heeft M zelf een groentetuintje. Het was leuk om er even te kijken en te proeven van kruidenblaadjes, eetbare bloemen en  nog veel meer!

Het zal vruchtbare grond zijn , maar het getuigt ook van goed tuinder-schap, want alles ligt er prachtig bij. Binnenkort en ook nu al valt er flink te oogsten.

Sommige mensen hebben zich toegelegd op een bloementuin. Het was allemaal even prachtig om te zien.

We vervolgden onze route door Monnickendam. Daar wist M nog een anekdote te vertellen op de Haringvlietwal. Tijdens de festiviteiten van het 650 jarig bestaan van de stad, een paar jaar geleden drong door dat de figuur Jan Haring een belangrijke rol heeft vervult in de geschiedenis van de stad. Een naar hem vernoemde straatnaam zou niet misstaan. De gemeente had allerlei bezwaren, waar men niet op wilde wachten. Toen is er een straatnaambordje met de naam ‘Jan’ gekocht en heeft men het eigenhandig opgehangen en daarmee de Jan Haringstraat gecreëerd.

Langs de haven bereikten het Stadscafé, de enige horeca die open is op maandagochtend.

We zaten er gezellig en toen de de inwendige mens ook weer was voorzien, begonnen we aan de terugtocht. Er stond een stevig windje aan de haven. Gelukkig bleef regen ons deze ochtend verder bespaard op één buitje na, maar dat viel toen we bij het stadscafé aankwamen. Het grootste gedeelte van die bui zaten we daar binnen.