Het seizoen van Boeken bij Betje is weer geopend. Iedere tweede vrijdagavond van de maand gaat Alexander Reeuwijk in gesprek met een schrijver in de fraaie nieuwe aanbouw van het museum Betje Wolff in Middenbeemster.

De gast van deze avond was Marita Mathijsen.  In 1999 werd ze hoogleraar Moderne Nederlandse Letterkunde aan de Universiteit van Amsterdam. Haar nieuwste boek ‘Een Vrije Geest’ neemt het tuttigheidsgehalte weg, wat er toch hangt boven de twee dames, Betje Wolff en Aagje Deken. Het blijkt, dat Betje een scherpe pen had en in haar tijd allerlei maatschappelijke problemen op de korrel nam. Ook gaat het over de briefwisseling tussen beide dames, voordat ze door omstandigheden bij elkaar gingen wonen, hier in de pastorie van Middenbeemster.

Betje was getrouwd met de 31 jaar oudere dominee, die hier domicilie had. Zij was een vrije denker. Dat had haar in haar Zeeuwse jeugd al in de problemen gebracht. Haar vader zag het als een mooie oplossing, dat ze trouwde met de dominee en Zeeland verliet. Nadat de dominee was overleden, zijn de beide schrijfvriendinnen gaan samenwonen.

Marita wist er boeiend over te vertellen. Zij heeft zich al langere tijd verdiept in het leven van Betje Wolff, dat leidde tot deze biografie.

Samenvatting van het boek (bron: Bolcom)

Als dichter en romanschrijver wist Betje Wolff de Nederlandse literatuur te vernieuwen. Mathijsen schreef een fascinerende biografie van misschien wel de eerste feministe van Nederland.

Betje Wolff (1738-1804) is tegenwoordig vooral nog bekend als helft van het schrijversduo dat zij jarenlang met Aagje Deken vormde. Maar voordat zij Deken leerde kennen, had Wolff al naam gemaakt als schrijfster. Met haar scherpe pen riep zij felle controverses op. In deze prachtige, aangrijpende nieuwe biografie laat Marita Mathijsen zien hoe vooruitstrevend Betje Wolff was, als schrijfster, maar ook als eigenzinnige vrouw die het opnam tegen de heersende, conservatieve moraal. Wolffs leven, zo laat Mathijsen zien, was ongekend opwindend en haar schrijverschap is meesterlijk. Geen vrouw wist ooit zo spottend over het orthodoxe geloof te schrijven. Ze nam ferm stelling tegen de onderdrukking van vrouwen, tegen de slavernij, tegen dierenmishandeling, vóór het natuurlijke, vóór democratisch bestuur. Dat maakt haar uniek, niet alleen toen, maar ook nu nog. Als dichter en romanschrijver wist zij, deels samen met Deken, bovendien de Nederlandse literatuur te vernieuwen. In de tussentijd werd zij geplaagd door ziektes, persoonlijke aanvallen en politieke omwentelingen – op haar vijftigste moest ze met Aagje naar Frankrijk vluchten. Mathijsen heeft dat alles prachtig vervlochten tot een fascinerende en uiterst leesbare biografie van misschien wel de eerste feministe van Nederland.