Op het Centraal Station was het nog erg stil, toen ik vroeg in de morgen vertrok naar het zuiden.

Het zou een reis worden met alternatief vervoer. Er wordt namelijk aan het spoor gewekt rond Den Bosch. Dus stonden daar bussen klaar om ons naar Tilburg te brengen. Het is weliswaar een omweg, maar vandaaruit konden we weer een intercity nemen naar Sittard. Ik had er een beetje pech mee  dat het spooronderhoud net dit weekend was, maar de reis uitstellen had geen zin. De Kunstroute van Puth was nou eenmaal dit weekend en dat was het doel van mijn reis. En de organisatie van het alternatieve vervoer verliep perfect, maar kostte helaas extra tijd.

De locatie waar mijn zus haar werk tentoonstelde was de binnenplaats van een echte Limburgse carré- boerderij. Twee jaar geleden was ze daar ook al.

Mijn zus is van de textiele werkvormen. Haar grootste nieuwe werk is Puur, gemaakt n.a.v. het overlijden van onze broer. Het ziet eruit als een wieg. Je wordt allemaal puur geboren. Het breisel met gaten symboliseert het leven, voortvloeiend uit de geboorte, er vallen wel eens gaten in, tot je weer verdwijnt uit dit leven en ook het sterven is puur.

Ander werk van haar is dit nog: kleine schilderijtjes

beertjes van oude zakdoeken gemaakt

Ontmoeten

en nog werk zonder naam, althans ik heb het niet onthouden. De drie schilderijtjes gaan over het hechten van gaten, als je ouder wordt en over het vergeven van dingen uit het verleden.

Verder waren er potlood tekeningen te zien van Jan Wehrens, een dorpsgenoot van mijn zus. Hij tekende bekende plekken na uit de omgeving. Zijn werk is heel natuurgetrouw, maar heel gestructureerd met allerlei potloodtechnieken ‘ingekleurd’.

Bij de ingang van de poort was er nog een overkapping.

Aan de ene kant stonden en hingen schilderijen van mijn broer

en ook ik lifte mee met een serietje foto’s. Een kleine familie-aangelegenheid dus.