Na dagenlang heerlijke temperaturen was het vandaag opeens veel frisser. Met onze wandelgroep besloten we de beschutting van een stad te zoeken. Dat werd Edam. Daar zijn we vaker geweest, maar in herfsttooi is het toch weer anders.

We staken de brug over om een stuk over de Vesting te gaan wandelen.

Het bladerdek was hier en daar flink dik. De abeelen keken ons aan en dachten er het hunne van.

Er was weer genoeg te zien in het oude stadje, waar ook veel nieuwbouw is gepleegd, maar op een manier, die past bij de rest.

De volgende hordes waren twee bruggen.

Edam heeft veel grachten, dus ook overal sfeervolle doorkijkjes.

We passeerden het Joodse monument en het Joodse kerkhof. Het Monument is een herinnering voor de bevolking van Edam aan 21 Joodse inwoners uit Edam die om het leven kwamen in de Tweede Wereldoorlog.

Toen liepen we de Achterhaven op.

Aan het eind daarvan staat het oudste huis van Edam. Ik ben als altijd weer erg gecharmeerd van de kleur van dat gebouwtje alleen al.

Onze koffiepauze was vlak bij de Dam van Edam. Er is daar een hoge bult over het water. Dit is het centrum van het stadje met het stadhuis.

De Speeltoren is een monumentaal gebouw. Het viel me weer eens op hoe scheef hij staat, van allerlei kanten bezien.

Via de Waag en nog wat pittoreske straatjes liepen we naar de Grote Kerk.

Vandaaruit ging het dit keer via de Westervesting

weer terug naar de parkeerplaats. Een klein rondje vandaag, maar evengoed gezellig gewandeld, net als deze kokmeeuw.