De Beemster heeft een rijk verleden, stammend uit de Gouden Eeuw. Na de drooglegging van het meer zagen een heleboel rijke heren uit de stad hun kans schoon om een mooi buiten neer te zetten in de polder. De poortwachters die ik hier heb gefotografeerd danken hun bestaan aan die vroegere geschiedenis, maar ze zijn vrij nieuw. Ze staan langs de Volgerweg en zijn de toegang poort tot het Beemster Arboretum sinds 2012. Maar het is aan het echtpaar Hans Völlmar en Jetske Straatsma te danken, die uit eigen middelen deze enorme poort hebben laten nabouwen, die oorspronkelijk hoorde bij het Buiten Zwaansvliet. Op een iets andere plek dan het origineel, want daar ligt nu een snelweg. De beelden zijn de allegorische figuren Fortuna (lot) en Prudentia (voorzichtigheid-verstandigheid – wijsheid).
Het zijn replica’s. In de tuin van het rijksmuseum in Amsterdam staan de originele beelden, die destijds voor de sloop zijn behoed. Het hele verhaal over de geschiedenis is hier na te lezen.
Zonder
Gedicht van Iris Le Rütte uit de bundel ‘Ik dicht je bij me”.
We hadden een genoeglijke middag en ik ben heel blij met de ets!
Daar tussendoor zijn de voorbereidingen in volle gang om in ons park alles in gereedheid te brengen voor het Parkconcert.
Dus was ik vanmiddag in het park te vinden, waar een heerlijk concert voor jong en oud uitgevoerd werd door onze fanfare. Hun programma werd aangevuld met diverse gasten. Zo liet het Groot Opleidingsorkest staaltjes van zijn / haar kunne horen. Echt hele jonge kinderen nog, die al heel goed meebliezen. Leuk om te zien. Verder hadden ze een soliste als gast en de 
Kortom, er was weer genoeg reuring in het dorp, voor elk wat wils.
Het fietsrondje ging eerst naar Purmerend, van daaruit langs de Purmerringvaart naar Edam en via Volendam en de befaamde 
Kan weer bij mijn verzameling.
Oefening baart kunst, dus ga ik lekker door en hoop het fotograferen nog eens goed onder de knie te krijgen.
Het is vandaag namelijk 2e pinksterdag en deze dag was jarenlang gekoppeld aan Pinkpop. Het muziekfestival was vroeger maar één dag en wel op pinkstermaandag. In de beginjaren van dit festijn ben ik er dan ook een aantal jaren heen geweest getuige ook deze sticker op een oude schoolagenda. 
En op deze pinkstermaandag in 2017 ging ik wéér naar Pinkpop. Ditmaal niet in Limburg, maar in Amsterdam. Ditmaal niet in de openlucht in het sportpark in Geleen, maar in het De la Mar theater in Amsterdam. 
Natuurlijk was het niet het Pinkpop van toen, maar toch! Een theatervoorstelling met muziek van mijn lievelingsband Rowwen Hèze. Het thema van de verhaallijn was Altzheimer. Heden en verleden liep voor de hoofdpersoon door elkaar. Pinkpop was cruciaal in zijn leven geweest. Daar wist hij nog alles van, maar hij wist nauwelijks meer dat het Amsterdamse meisje, dat vroeger voor zijn vriend gekozen had nu al jarenlang zijn vrouw was. Er werd veel Limburgs gesproken en gezongen. Er was boventiteling voor degenen, die dat nodig hadden. Op de achtergrond steeds oude zwart-wit beelden van Pinkpop. Ik zocht stiekum of ik mezelf nog terug zag. Het is een prachtig geheel geworden van de sfeervolle muziek, de Limburgse geschiedenis en het levensverhaal van Wiel, de hoofdpersoon. Eigenlijk was het een middag heerlijk zwijmelen over vroeger met een tragische ondertoon.
