In het onderwijsblad staat een artikel over streektaal:”Hoe meer talen je spreekt, hoe meer mens je bent. Een streektaal levert veel op, taalinzicht bijvoorbeeld. Maar het belangrijkste is wel het behoud van cultuurhistorisch erfgoed”.Ik ben het er helemaal mee eens. Ik heb vroeger thuis een Limburgs dialect geleerd en pas op de kleuterschool leerde ik Nederlands spreken. Vandaar dat ik ondanks dat ik al 31 jaar in Noord Holland woon toch nog een accent heb. Het Limburgs spreek ik nog maar weinig, maar nog regelmatig merk ik dat ik met een Limburgs woord iets beter onder woorden zou kunnen brengen dan met de woorden die er in het Nederlands tot mijn beschikking zijn. Het gaat om nuanceverschillen, waar ik door die tweetalige opvoeding toch gevoelig voor ben.In het artikel lees ik dat de publieke opinie over dialect is veranderd. Daar ben ik blij om. Vroeger mochten wij op school beslist geen dialect spreken, alleen Nederlands. Veel mensen gingen thuis ook Nederlands praten, want het dialect leek iets minderwaardigs te hebben. Gelukkig hebben mijn ouders dat niet gedaan. Wij hoorden namelijk mensen om ons heen zogenaamd Nederlands praten. Wij noemden dat “huilands”. Ik lees nu dat het beter is voor de taalontwikkeling om een kind goed dialect te leren (zelfde als je moedertaal) Op school komt daar Nederlands bij, met wel aandacht voor het dialect. Mensen schamen zich minder voor hun eigen taal. Er spreken ook meer hoogopgeleide mensen dialect. In de muziek is tegenwoordig ook meer plaats voor streektaal. Vanmiddag heb ik dan ook weer genoten van mijn provinciegenoot Gé Reinders, die in het Purmerendse theater optrad met de Purmerender fanfare. De zaal zat helemaal vol. Er waren wel mensen met een Limburgse achtergrond, maar het overgrote deel was gewoon Noordhollander. Voor mij is deze muziek “thuiskomen”, maar ik kreeg de indruk dat iedereen erg genoot. Wat is het Limburgs toch een mooie taal! Zie link naar website van Gé.