Een stadswandeling door Amsterdam bracht ons op de Herengracht waar we achtereenvolgens de beide foto musea bezochten. In Foam vonden we het tentoongestelde wat bevreemdend. Ik vind het wel interessant om te zien maar begrijp niet wat ik moet zien. Francesca Woodman had series kleine fotootjes gemaakt. Achteraf lees ik over haar bedoeling. Ik had me van tevoren niet verdiept in deze fotografe. Dat was misschien nodig om meer te zien.
Hetzelfde bevreemdende effect had de tentoonstelling van Paul Bogaers, My life in the bush of gosts.


In Huis Marseille was ook werk te zien van twee fotografen. Hier was ik wel enthousiaster over. Prachtige foto’s van grote steden over de hele wereld. Martin Roemers is het gelukt om met zijn serie Metrapolis de sfeer, de drukte, het lawaai van de verschillende steden te laten zien. Heel mooi.
Dana Lixenburg geeft met haar foto’s ‘Imperial Courts’ een kijkje in de levens van mensen in de gelijknamige wijk in Los Angeles. Doordringende beelden waren dit.
Voor de laatste foto’s moet je ook het lef hebben…
LikeLike
Als je niet begrijpt wat je ziet moet het wel echt kunst zijn zeggen wij altijd tegen elkaar en halen onze schouders op en lopen door.
LikeLike
IK ga daar misschien ook nog heen, als ik weer in Amsterdam ben. Van Dana Lixenburg zag ik het e.e.a. op de TV. Die foto’s van de grote steden trekt mij ook en verder lijkt het mij ook wel interessant. Misschien lees ik er dan tevoren wat over.
LikeLike