Vol herinneringen

Vandaag bemerkte ik, dat mij, al wandelend door Maastricht, voortdurend herinneringen te binnen schoten aan mijn vriendin. Zij is inmiddels alweer ruim een jaar geleden overleden, maar nog lang niet vergeten. Samen struinden we vaak  de stad door met een grote voorkeur voor de onbekendere plekken. Zo was het destijds een openbaring voor mij dat Maastricht een haven heeft, het Basin genaamd. Toen was het nog een verre uithoek van de stad, maar inmiddels worden de fabrieksgebouwen van Sfinx en Mosa gebruikt als filmtheaters, waardoor deze hoek van de stad er nu ook echt bij gaat horen.  De typische rode kleur, die sommige huizen hebben, brachten ons jaren geleden al in vervoering. Wij moesten dan altijd aan Italië denken en fantaseerden over een vakantie daar.

 

 

 

 

 

De oude muren van de stadsomwalling waar de schooltuinen achter zitten en een heerlijk café met uitzicht op de muur. Daar hebben we heel wat uurtjes doorgebracht. Musea en andere kunstuitingen waren ook goed besteed aan ons. Vandaag zag ik een fototentoonstelling om aandacht te vragen voor het probleem van mensenhandel. De foto’s zullen door het land gaan reizen, dus jullie komen hem misschien zelf ook nog wel tegen in je eigen stad .Ik vind het apart om te ervaren, hoe mijn overleden vriendin toch nog deel uitmaakt van mijn leven. Vandaag waren er wel superveel flashbacks, meestal is het wat sporadischer. Het is erg verdrietig en jammer, dat ze er niet meer is, maar ik vind het ook mooi, dat goede herinneringen niet vergeten worden.

13 gedachtes over “Vol herinneringen”

  6. Ik zie veel plekjes terug op je foto’s waar wij verleden najaar ook waren. Wat is het toch een heerlijke stad en wat fijn dat er zoveel herinneringen liggen aan je goede vriendin. Koester die herinneringen

    Geliked door 1 persoon

    Beantwoorden

Plaats een reactie