Een film naar mijn hart! Het is eigenlijk een soort documentaire over de samenwerking tussen de 88 jarige filmregisseur Agnès Varda en de 33 jarige fotograaf en graffiti-kunstenaar JR. Ze hebben bedacht om met een camper door Frankrijk te trekken, terwijl ze dan onderweg foto’s maken van mensen, die ze dan weer reuzegroot ergens opplakken. In de film zie je hoe het creatieve proces zich voltrekt, hoe de gedachtegang van die twee is, voordat een project tot stand komt. Ze laten zich inspireren door de mensen die ze tegenkomen en schilderachtige plekken, oude muren, fabrieken, van alles. Mensen samenbrengen, tijd doorbrengen met degenen die normaal niet in de schijnwerpers staan, dat is de achterliggende gedachte. En zoals Varda het zo mooi verwoorde, ‘Ik fotografeer graag mensen, zodat ze niet in de gaten vallen van mijn geheugen’. Het was ontroerend om te zien, wat de uitwerking  was op de geprojecteerde mensen, bij het bekijken van hun foto, prachtig. Verder was het een soort roadmovie en één grote reclamespot voor Frankrijk. Ik heb genoten van deze film, de groeiende samenwerking en vriendschap tussen de twee zo verschillende persoonlijkheden maar in het bijzonder van die bijzonder krasse, bijna blinde Varda.