Op de valreep bezochten we de tentoonstelling Romantiek in het Noorden, van Friedrich tot Turner. Het was de laatste week voor deze internationale (schilders uit Nederland, Duitsland, Scandinavië en Groot-Brittannië) overzichtstentoonstelling van landschapschilderkunst uit de Romantiek in Noord-Europa in de periode 1800-1850.  Veel mensen hadden meivakantie, dus helaas waren we daar niet alleen.  

In de eerste zalen kwamen de dramatische landschappen met woeste zeeën, imposante bergen en vulkaanuitbarstingen erg op je af.  Men genoot in de Romantiek van het aandikken: voor mij is het dan te veel van het goede, niet zo mijn stijl. Maar gelukkig werden de werken gaandeweg  ‘gewoon romantisch’ met stille maannachten en serene uitgestrekte velden . Men liet zijn gevoel meer spreken in de schilderijen in plaats van, zoals gebruikelijk tot die tijd, een zuiver natuurgetrouwe weergave van iets te maken.  Ik heb een collage samengesteld van een stuk of wat werken, die ik mooi vond. Links een detail uit het middelste schilderij in de collage, van J.Turner. Verder A.Melbye, een vuurtoren bij Kopenhagen, J.Constable, rechtsboven en rechtsonder twee Engelse plekken bij the river Stour en the Salisbury Cathedral, C.Blechen met een Italiaans tafereel van klooster Subiato, A.Schelfhout met een Nederlands boerenerf. Van het schilderij in de nacht miste ik de naam van de schilder.

Maar Turner blijft toch een aparte. In zijn schilderijen zit wel dat wilde en soms zware, door hem zichtbaar gemaakt met zijn wilde penseelgebruik. Daardoor zie je er zijn gevoel zo in. Ookl door het kleurgebruik is zijn werk heel anders dan de anderen. Wandelend door dat mooie Groninger museum, is dat gebouw zelf zowat een schilderij.