De dag begon grijs, dus ons treinreisje naar Swalmen bood geen stralende vergezichten, integendeel. De weersvoorspelling had ons zon beloofd, dus daarom hadden we deze twee dagen geprikt om weer eens flink te wandelen. In Swalmen zochten we meteen een cafeetje op aan het marktplein. Volgens ons wandelboekje zou dat voorlopig de enige gelegenheid zijn om koffie te drinken. Zonder koffie word ik niet wakker, dus waren we daar de eerste klant. Met deze wegwijzer voor onze neus wisten we wat ons te doen stond deze dag.

Een frisse oostenwind zorgde ervoor, dat we stevig de pas erin zetten. Meteen buiten het dorp stond slot Hillenraedt, toebehorend aan de familie van graaf Wolff Metternich, nazaten van de heren van Swalmen en Asselt.

altijd een mooie aanblik, zo’n typisch Limburgs kasteel met voorhof in dit geval.

Eromheen was een bosrijk gebied, dat we doorkruisten over brede boslanen.

Zuidewijk Spick, een adellijke kasteelboerderij, die verbonden was aan Hillenreadt siert nog steeds het landschap met zijn 16e en 17e eeuwse gebouwen.

 

De route is een afwisseling van bos en akkerland. Het gebied is doorkruist met beekjes, vaak zijn we helemaal droge beddingen. Inmiddels is de lucht opengebroken en genieten we van het beloofde zonnetje.

De route loopt over eeuwenoude zandweggetjes, soms is dat de oude Romeinse weg van Xanten naar Heerlen, waar we bij eerdere etappes ook al over liepen. Niet voor niks zien we hier en daar monumenten van Romeinse vondsten in het land.

 

Ter hoogte van Roermond kruisen we de ‘IJzeren Rijn’. Deze verroeste spoorlijn, zorgde vroeger voor de ontsluiting van het Ruhrgebied met Antwerpen, maar dan over land i.p.v. over water.

Via natuurgebieden zoals de Meinweg, Melickerheide en het Sweeltje liepen we door het lichtglooiende landschap af op Sint Odilliënberg aan de Roer. Op de St. Petrusberg staat de basiliek van de H.H.Wiro. Het landschap is gevormd door het sterk meanderende beekje de Roer, dat met vele overstromingen voor uitschuring van het land heeft gezorgd en daarmee voor ook voor hoogteverschillen. Voor ons was het leuk om de kerktorens van de basiliek al van verre als wandeldoel te kunnen zien liggen. 

Dit dorp op ongeveer 6 kilometer voor het einde van de etappe konden we onszelf pas weer even warmen bij de kachel in het dorpscafé. Het was er weldadig gezellig.

De laatste kilometers stapten we weer verkwikt door, zodat we tegen de schemering onze slaapplek in Montfort bereikten. ‘Ane kerk’ heette het en het lag inderdaad pal naast de kerk.