De lucht was strakblauw en de zon stond stralend aan het firnament. De zon stond vrij laag en dat was de enige indicatie, dat het nog winter is, maar deze dag was het al echt voorjaar. De laagjes die we aanhadden gingen al gauw in de rugzak, want de zon was weldadig en voerde de temperatuur op naar 15 graden. Ons startpunt was Hardenberg. De eerste kilometers waren niet bijster interessant. We moesten uit de bebouwing zien weg te komen. Maar uiteindelijk waren we in een natuurreservaat

en bereikten we het fraaie buurtschap Rheeze, dat nog dateert uit de vroege middeleeuwen.

Met het uitzicht op een nog gave brink peuzelden we ons lunchpakket op.

Het landschap van vandaag was ook bosrijk. We liepen door boswachterij Hardenberg en Ommen. Maar de afwisseling van stukken door het bos en er weer uit was leuk.

De lente was zichtbaar en voelbaar. Vogel-gefluit alom en krokusjes en kattentwijgen in volle bloei. Heerlijk!

 

 

 

 

 

 

 

Al steeds wisten we dat de Vecht in de buurt was. Bij Junne gingen we over de brug om op de andere oever verder te wandelen.

Er werd daar druk gewerkt aan een stuwdam en een verbetering voor de vissen d.m.v. een vistrap

In zij-armen van de Vecht leven veel vissoorten. Maar er zijn hoogteverschillen, die de visstand weer bedreigen. Door een visstrap te maken, worden de vissen geholpen die hoogtes te bedwingen.

Over kronkelende bospaden klommen we lichtjes omhoog en kwamen bij een zandverstuiving.

Het was rond 16.00 uur maar de maan was al aanwezig. Het laatste stuk ging weer richting de Vecht. Door de buitenwijken van Ommen bereikten we de oever.

We zochten een terras op aan het water. Daar zaten we dan, op 15 februari om 17.00 in de namiddag in de volle zon, zonder jas te genieten van een welverdiend biertje. Ongekend, zo’n uitgelezen dag! Toen het al bijna donker was liepen we de brug weer over naar het station.