We hadden over deze film vooraf niets gelezen, behalve even gezien, dat hij 4 sterren kreeg in het Parool. Met als gevolg, dat we na afloop buiten stonden en ons afvroegen, waar we naar hadden zitten kijken. Mooie beelden, een rustig voortkabbelend verhaal, maar het werd gaande weg al vreemder en onrealistisch. Je denkt dat je naar een Italiaans melodrama zit te kijken, maar opeens nam het een andere wending. Hier moest een bedoeling achter zitten. In het geval van deze film hadden we misschien wél ons eerst moeten inlezen, want door de samenvatting viel alles op zijn plek.

Bron IFFR: Het dorpje Inviolata (Italiaans voor ‘onaangetast’) doet haar naam eer aan in deze derde speelfilm van de succesvolle Italiaanse regisseur Alice Rohrwacher. In de kleine gemeenschap van tabaksboeren ontvouwt het leven zich zoals het dat eeuwen geleden deed. Toch lijken de auto van de markiezin die de afgezonderde plantage met harde hand bestiert, en de mobiele telefoon van haar zoon Tancredi, aanwijzingen dat we ons dichter bij het heden bevinden dan je op het eerste gezicht zou denken.

De dorpelingen, die worden uitgebuit, misbruiken op hun beurt de eindeloze goedheid van de jonge Lazzaro – hij is de onschuld zelve. Vanaf het moment dat hij en Tancredi bevriend raken, gaat alles mis. Na een dramatisch incident worden de dorpelingen hardhandig de moderne wereld ingesleurd. Zo ontpopt Lazzaro felice zich als een wonderbaarlijke vertelling (winnaar van de scenarioprijs in Cannes), waarin op schijnbaar magische wijze fabel en sociaalrealisme zijn verenigd.

Hier kun je de trailer bekijken.