Na een vaartocht van twee uur kwam er land in zicht.

We legden aan in het haventje van de Marker Wadden. Ik wist niet goed, wat ik kon verwachten van dit nog vrij nieuwe natuurgebied van natuureilanden, dat sinds 2016 in aanleg is. Het is gelegen op ongeveer vier kilometer van de Houtribdijk, die Enkhuizen en Lelystad verbindt. De eilanden worden aangelegd met zand, klei en slib uit het Markermeer. Ik dacht naar een natuurgebied te gaan, dus had ik totaal niet verwacht, dat we bij aankomst een strandje zagen vol met zonnende mensen.

De kleine haven lag ook vrij vol met boten.

Vandaag zou het 27 graden worden, dus is zonnen en varen misschien wel een logische bezigheid. Maar wij, een groep fotomaatjes, kwamen voor de nieuwe natuur. En die was er natuurlijk ook volop. Er zijn een paar wandelroutes over één van de eilandjes, waar de mens welkom is.

Wij wandelden naar de blikvanger van het eiland toe.

Dat blijkt een uitkijktoren, de Steltloper genaamd. Via een ingenieus trappenhuis klim je naar boven.

Daarvandaan heb je een schitterend overzicht van het nieuwe land. De kleurenpracht vond ik verrassend. Vogelkijkhut Duikeend zie je liggen.

De route leidde ons naar Vogelkijkhut ‘De Lepelaar’.

De bouwwerken op dit eiland zijn allemaal even apart, dus het lijnenspel moest ook op de foto.

Een eiland helemaal gemaakt door de mens. Ik heb genoten en ben erg benieuwd hoe dit land zich verder gaat ontwikkelen en hoe het in andere jaargetijden zal zijn. Ik hoop alleen ook, dat natuurmonumenten de natuur bewaakt en het niet al te commercieel gaat maken. Er is nu al een restaurant, informatiecentrum en een paar vakantiewoningen. Hier mag het bij blijven, wat mij betreft.

In dit blog gaf ik een indruk van de faciliteiten, die er voor de mens zijn aangelegd. Maar het gaat natuurlijk bij dit waddengebied in aanleg vooral om het nieuwe leven wat nu in deze natuur kan ontstaan en groeien. Daarover volgt deel 3.