In 1990 is besloten, dat eiland Tiengemeten natuurgebied moest worden en beheerd zou gaan worden door Natuurmonumenten. Voor die tijd pachtten boeren het land en hadden daar hun bedrijven. Daar refereert dit gedicht aan, dat ik zag staan in een boekje over het eiland, dat ik zag liggen bij de veerpont.
Nu leven er 9 mensen permanent op het eiland en leeft men van toerisme en natuuronderhoud. Er staan nog een aantal boerderijen op het eiland, die nu vaak een andere bedrijfsvoering hebben. Zo is er het Rien Poortvliet museum, een museum over landbouwvoertuigen en een herberg. Alle boerderijen hebben hier vrouwennamen. Het eiland heeft een bijzondere omwenteling doorgemaakt. Voor zover ik het kon zien, is het een succesverhaal geworden.
Sjannesblog 
Een oud collega van meer dan veertig jaar geleden, woonde er destijds. Het zal me niet verbazen als hij een van huidige negen bewoners is.
LikeGeliked door 1 persoon
Het lijkt me heel bijzonder om daar te wonen zeg!
LikeLike
Mooie stek
LikeGeliked door 1 persoon
ha Sjanne,
grappig, dat jij het er nu over hebt.
Ik herken alles wat je er over zegt.
Mooi!
Prettig weekend, Marlou
.
LikeGeliked door 1 persoon
Het lijkt me een voorrecht om daar te mogen wonen en werken.
LikeGeliked door 1 persoon
Prachtig. Dank.
LikeGeliked door 1 persoon
Wat bijzonder Jeanne!
LikeLike
Ja, het is een prachtig stuk wild land. In het Landbouwmuseum zag ik hoe het voeger was, met al die akkers en boerderijen. Dat vond ik ook heel mooi. Denk dat de boeren wel heimwee hebben naar die tijd, moet je je voorstellen dat ze jouw land ineens ‘teruggeven aan de natuur’. Zal er wel in gehakt hebben. Maar ik wandel er graag, het is er zo lekker rustig.
LikeGeliked door 1 persoon
Mooi, dat gedicht. Ik wou dat ik dat kon.
LikeGeliked door 1 persoon
Bijzonder eiland, dochter S heeft er tijdens haar studie in Utrecht een week doorgebracht en toen ben ik er mee op geweest. Is al wel weer een tijdje geleden…
LikeGeliked door 1 persoon