Wandelen en fotograferen is wat ik op dit moment het liefste doe. Vandaar dat dit boek meteen mijn interesse had, want wat bezielt een goede fotograaf om een boek te schrijven zonder beelden? Ik werd gegrepen door de prachtige beeldende taal, waardoor ik meteen voorstellingen in mijn hoofd kreeg, maar ook door de aanpak van Stephan. Gewoon gaan lopen en zien wat er gebeurt en er is altijd wat te zien en te beleven. Hij trekt erop uit in de vooravond en soms in de nacht en neemt uitgebreid de tijd om te zijn in de natuur en te voelen en te kijken en ook om te fotograferen. Op zoek naar de verstilling beschrijft hij zijn persoonlijke observaties en filosofische bespiegelingen. Het speelt zich vaak af in het Vlaamse kustgebied. Ik vond het een prachtig boek. N.a.v. deze z.g.n. coronawalks was er een tentoonstelling van zijn foto’s geweest in het Antwerps fotomuseum FOMU.

Samenvatting bron: bol.com

Op 13 maart, precies het moment dat de wereld stilviel, begon Stephan Vanfleteren te wandelen. Hij wandelde bij valavond, vaak was hij uren onderweg. Hij zag het lente worden. ‘Alles zoals altijd. En toch kijk je nu beter. Je ziet dat de winterstormen het strand hebben veranderd. Dat vloed anders terugstroomt naar de zee. Je fantaseert uitvergrote virussen in de kruinen van de geknakte bomen.’ Gaandeweg raakt hij op de 15 kilometer rond zijn huis uitgekeken en breidt hij zijn actieradius uit. Onderweg fotografeert hij, maar hij houdt ook een dagboek bij.
Hij noteert wat hij ziet, voelt en overdenkt. Na tweeënhalve maand is er het besef dat de stilte weg is. Stephan Vanfleteren eindigt zijn dagboek een paar weken later, als de zomer aanbreekt. Dagboek van een fotograaf legt op een fijnzinnige, persoonlijke en nabije manier de meest ingrijpende maanden uit onze hedendaagse geschiedenis vast.

Op de instagrampagina van Stephan Vanfleteren vond ik een serie foto’s van deze walks. Hier eentje om een idee te geven van zijn werk.

Uitspraak van Vanfleteren:

Een schrijver is God, een fotograaf Jezus. De ene zit op zijn wolk, de andere maakt zijn schoenen vuil. Het is een andere dynamiek, een ander perspectief, een ander metier. En beide verdomd moeilijk’,