Ik had op deze urbex locatie veel grijsheid en desolaatheid verwacht. Misschien kwam het door het stralende weer, maar er was veel meer kleur te bekennen, dan ik had verwacht. Weliswaar kleur van afgebladderde verf, maar ook van andere details, die ik even in collage bij elkaar heb gezet.

Er waren ook muurschilderingen te zien.

Natuurlijk zijn alle gebouwen gesloten. Bij locaties die er helemaal vervallen uitzagen gluurden we naar binnen en probeerden foto’s te maken van de verweesde sfeer..

Af en toe schalde er muziek uit zo’n grote hal. We probeerden of we een glimp konden opvangen.

We ontdekten ook het museum of Humanity.

De hal was van glas, dus we konden binnenkijken.

Sinds 2019 is dit museum hier in Zaandam gevestigd in de voormalige munitiefabriek. Fotograaf Ruben Timman is de initiatiefnemer. Kofi Anan heeft er ook nog een rol in gespeeld, want ja het is een museum met een verhaal, klik hier.

Verderop was nòg een museum gevestigd in twee transformatorhuisjes: het Hembrugmuseum. Uiteraard was ook dit museum gesloten. Het verhaalt over de munitie en artilleriegeschiedenis van het Hembrugterrein: het geheim van Holland. Geheel corona proof heeft men aan de buitenkant kastjes opgehangen waar die geschiedenis na te lezen valt.

Even een paar dingetjes eruit gelicht. Men had hier ondergrondse ruimtes, waar munitie werd uitgetest met schietoefeningen. Blijkbaar deed men ook gasmaskertesten, maar de nadere informatie daarover ontbreekt even bij mij.

In 1957 is men hier begonnen met steun van het Marshallplan, dat hielp bij de opbouw na WO II, met een munitiefabriek in het kader van de Koude Oorlog. Hieronder is een maquette daarvan achter glas te zien.

Onder normale omstandigheden kun je hier op het terrein eten in verschillende restaurantjes en zijn er ook gezellige terrassen. In het weekend is hier nu wel koffie-to-go verkrijgbaar, maar wij waren er op dinsdag, dus zelfs de koffie ging voor ons niet door. Een muurtje bracht uitkomst. Zittend in de zon uit de wind was het er goed toeven.