Bij het Afsluitdijk Waddencentrum in Kornwerderzand spraken we af met wat fotomaatjes voor een kopje koffie en om de plannen van de dag door te nemen. Maar niet voordat alle camera’s te voorschijn waren getoverd en we de omgeving rondom het centrum goed hadden verkend.

Blikvanger was dit schip, dat diende als uitvalbasis voor een groep kite-surfers.

De buitenkant van het gebouw van het Waddencentrum zelf mocht er ook zijn. Een bijzondere plek om nog eens terug te komen. Zeker voor de tentoonstelling, die in het gebouw te bewonderen is. Die gaat over alle noodzakelijke vernieuwingen en versterkingen, die momenteel gedaan worden aan de Afsluitdijk, om ons landje in de toekomst, liggend onder de zeespiegel, veilig en droog te houden. Helaas was ons programma van deze dag al té vol.

Wij reden door naar Franeker. Ook daar gingen we de buitenkant der dingen vastleggen en genieten van alles wat daar zoal te zien was. Ook daar moeten we terug, als we meer willen weten over de geschiedenis van de stad en hoe het gekomen is, dat we zien wat we zien.

Franeker is academiestad met een rijke historie en tal van eeuwenoude monumenten.

De voormalig universiteitsstad, heeft ook wat hooggeleerde personen voortgebracht. Zo hadden ze een hoogleraar geneeskunde, die op het gebied van amputaties heel grote stappen heeft gezet. De eerste vrouwelijke student aan een universiteit mocht hier studeren. De bekendste geleerde voor mij is wel de sterrenkundige Eise Eisinga, wiens oudst werkende Planetarium ter wereld hier nog te bezichtigen is.

Het Korendragershuisje is een monument uit 1634 boven de gracht. Van hieruit hielden beëdigde korendragers en korenmeters toezicht. Met behulp van korenmaten van hout en later van ijzer en met de berucht geworden ‘strijkstok’ bepaalden ze de maat en de inhoud van de aangeleverde waar. Ook waren ze brandwacht en werden ze geacht te helpen bij het oppakken van deugnieten.

In de gevel houdt de korenwachter met “wan’ en schep de wacht. De letters TAK staan voor Tol, Accijns en Korenmeten.

Museum Martena, een prachtig 16e eeuws stadskasteel in het historische hart van Franeker, is dé plek om meer te weten te komen over de stad. Wij zagen de buitenkant en ik vond die al veelbelovend!

Een van de verhalen, waar wij zomaar tegenaan liepen in de vorm van een gevelsteen, zal ik toch kort vertellen. Johan Maurits van Nassau (1604-1679) is vorst van het Duitse vorstendom Nassau – Siegen. Hij klimt op van soldaat tot veldmaarschalk in het leger van de Nederlandse Republiek. In 1664 komt Johan Maurits naar Leeuwarden voor de begrafenis van zijn neef, de Friese stadhouder Willem Frederik. Op de terugweg zakt hij in Franeker met zijn paard door de brug in de Dijkstraat. Dat ongeluk wordt hem bijna fataal, maar dankzij de goede verzorging door de slotvrouw van het Martenahuis en de zorg van professoren uit de Academie komt hij erbovenop.

De theekoepel is ook zo’n gebouwtje wat nieuwsgierig maakt naar de geschiedenis. Wij bekeken een van de drie 18e eeuwse theehuisjes, die onderdeel uitmaken van patricierswoningen aan de Eise Eisingastraat. Ze liggen op het Bolwerk, het verdedigingswerk om de vijand buiten de stad te houden. het noordelijke bouwwerk is hier nog bewaard.

Ook nu is dit nog de stadsrand.

Als laatste mogen we toch niet voorbijgaan aan de sportieve kant van de stad. Buiten dat Franeker één van de elf steden is, waar de legendarische schaatstocht doorheen gaat, als hij al eens wordt gehouden, is de stad ook wereldberoemd in Friesland en omstreken als Keatsstad. Dus moesten we even naar het ‘stadion’ waar de wedstrijden gehouden worden, die super veel publiek trekken. De toegangspoorten scheppen grotere verwachtingen, dan wat het kleine grasveldje in werkelijk was.