Je kunt helemaal om de Purmerpolder heen lopen over de dijk langs de Purmerringvaart. Wij besloten echter om de dijk langs Purmerend te laten voor wat ie was en dwars door het bos te lopen. Dat is eigenlijk dwars door de Purmer naar het noorden. Omdat er toch wel een stevige noordenwind stond was de beschutting van de bomen wel even fijn.

Het was nog vrij vroeg en de druppels van de nachtelijke regen of van de dauw, waren nog niet opgedroogd.

Er zijn eigenlijk twee bosgedeeltes en om van het een in het ander te komen loop je langs het authentieke landschap van de Purmer, namelijk weides met koeien.

Het bos is nog maar zo’n 30 jaargeleden aangelegd. Hier en daar begint het op een echt bos te lijken, maar overwegend is de onder begroeiing brandnetel, springbalsemien, wilgenroosje en heel veel berenklauw.

Uiteindelijk bereikten we de heerlijke uitgestrektheid van het open land

en de noord-dijk met een oud gemaal met sluizencomplex. Onmisbaar bij het drooghouden en het bepalen van het goede waterpeil in zo’n polder.

Over de dijk bereikten we Edam, dat net als het grootste deel van Purmerend, Monnickendam en Ilpendam net buiten de polder ligt. We waren halverwege de route. Na even pauzeren op een gezellig terras liepen we de stad uit.

We zochten de dijk weer op. Daarvoor moesten we een brug over de Purmerringvaart over, die voor pleziervaartuigjes regelmatig open moet. Ik vind dat altijd een leuk gezicht.

De grasdijk langs het water lag vóór ons en dat werd voor de komende 7 kilometers ons pad.

Nog even een verkeersweg onderdoor en we waren weg van de drukte. Schapen zagen we genoeg op ons pad.

Er wonen ook nog mensen achter de dijk. Die moeten met een bootje naar de bewoonde wereld.

Er liepen flink wat koeien op één stuk land bij elkaar.

Best wel een Hollands geheel zo, maar de meeste weilanden zijn leeg

en worden bewerkt door de boeren.

Zo dwars door het land konden we dat alles vanaf de dijk goed bekijken. Ons pad bestond hele stukken uit vrij hoog gras en ongelijkmatige ondergrond. Vermoeiend lopen dus. We waren dan ook blij, dat we het hek naderden, waar achter de dijk overging in verharde weg. Ook hier lag weer een gemaal. Dit keer een moderne uitvoering.

De dijk volgend kwamen we vanzelf weer in ons dorp terug. Een mooi rondje zo.