Volgens van Dalen is rouw: (grote) smart, droefheid, treurnis. Dat klopt natuurlijk, maar nu, bij het plotselinge verlies van mijn lief, krijgen die woorden een andere lading.
Ik heb het niet eerder echt meegemaakt. Wel eens verdrietig over het verlies van een dierbaar familielid of vriend(in). Maar dat is, geloof ik, niet echt te vergelijken.
Ik schijn in de rouw te zijn. Er zit een alom aanwezig beklemmend gevoel in mijn lijf. Ik voel me geen moment echt ontspannen. Toch hoef ik niet steeds te huilen. Ik laat me erg afleiden, door van alles aan te pakken om maar te doen. Voor een paar uurtjes schuift die drukkende steen even naar de achtergrond. Alleen thuis komt ie dan weer tevoorschijn.
Een rouwproces is denk ik voor iedereen anders. Het overkomt je, van tevoren is er geen voorstelling van te maken. Je kunt ook niet de kunst bij een ander afkijken. Daarom drijf ik op mijn gevoel, ik zie wel waar het schip strand.
Wat Rietepietz als ervaringsdeskundige zei, kan ik, zelfs na drie en een halve week, al wel onderschrijven:
En érgens zit je nu nog in een soort bubbel, daar dringt het rauwe leven nog niet zo in door.
Moeder natuur zorgt die eerste maanden heel vriendelijk voor een lichte verdoving lijkt het wel. Althans, zo heb ik het ervaren.
Sjannesblog 
Ik kan mij er inderdaad geen voorstelling bij maken, ik weet alleen nog het diepe verdriet bij het overlijden van mijn 17- jarig broertje toen ik zelf 18 was. Maar dan ben je jong en het leven gaat door.Bij het verlies van je geliefde na zoveel jaar samen zal dat heel anders zijn. Ik vind het knap dat je er zo over kunt schrijven. Kan alleen maar een digitale knuffel aan je geven en je veel sterkte wensen. xx
LikeGeliked door 1 persoon
De natuur beschermt je om het verlies langzaam tot in al je vezels te laten absorberen. Het zorgt ervoor, dat je je staande kan houden. Ik ben blij voor jou, dat je die verbinding al altijd heb gehad en nu nog sterker ervaart. Ik hoop, dat je die verbinding altijd blijft onderhouden lieve Jeanne🙏
LikeLike
Wat ben je toch dapper om zo je gevoelens weer te geven. Ik wou dat ik woorden had om je te troosten maar ik sta met lege handen.
LikeGeliked door 1 persoon
Me dunkt! Dank je.
LikeLike
Ik ben gelukkig ook geen ervaringsdeskundige, ik kan er niet over meepraten, maar het lijkt me verschrikkelijk om zo snel je maatje te verliezen.
LikeGeliked door 1 persoon
Lieve Jeanne. Zoals ik al eens eerder tegen je zei dat ik het knap vind hoe je je gevoelens in woorden op papier zet. Zelf nu het ergste is overkomen wat je je kan bedenken lukt het je nog. Rouw is een proces waar je door heen moet en een ieder doet dat op zijn of haar manier Maar er komt een dag dat er rust in je lijf is en dat de grauw sluier weg is. Dan merk je weer dat de zon schijnt en je kunt genieten van een nieuwe dag. Liefs Marianne
LikeGeliked door 1 persoon
Oh lieve Sjanne,
wat lees ik nou???
Is Sjaak overleden?
Ik wist helemaal van niks.
Zou wel willen weten wat er zo plotseling is gebeurd.
Ik zal je mailen.
Liefs, Marlou
LikeGeliked door 1 persoon
Dat is mooi dat moeder natuur je toch enigszins beschermt. Woorden vinden voor je gevoel is niet makkelijk, ik vind het knap hoe je dat doet. Sterkte.
LikeGeliked door 1 persoon
Ook ik ben – gelukkig – geen ervaringsdeskundige, kan me wel iets van de leegte proberen voor te stellen bij thuiskomst na een fijne dag buiten met veel afleiding. Rietepietz verwoordt het mooi: een lichte verdoving om je te beschermen. Maar rouw blijft rauw …
LikeGeliked door 1 persoon
Ik had de laatste maand niet veel blogs gelezen, en had het verhaal van jouw vreselijke verlies daardoor totaal gemist. Eerste wat ik weer las, was je verslag over de wandeling met Marthy en haar man, ik dacht “wat lief dat ze je meenamen, Sjaak had zeker geen zin”, en dacht er verder niet over na. Nu lees ik pas over het overlijden, en het gebaar van hen om je mee te nemen blijkt er eentje van enorme warmte te zijn geweest. Hoe fijn!
Wat knap dat je zo goed kunt verwoorden wat er in je omgaat, ga daar zeker mee door, op je blog of gewoon op papier of zo, het kan je enorm helpen. Woorden schieten tekort, ik kan je alleen heel veel kracht en sterkte wensen.
LikeGeliked door 1 persoon
Dank je.
LikeLike
Dat alsmaar bezig leidt af, maar daarmee is het verlies niet weg. Ik vind het ook dapper en mooi zoals je het opschrijft en ermee omgaat. Ik reageer vaker om je te laten voelen dat ik meeleef…
LikeGeliked door 1 persoon
Ik denk dat de triestesse die van je foto’s uit gaat, een perfecte vertaling moet zijn van je gevoelens op dit moment…
LikeGeliked door 1 persoon
Rietepietz zegt het mooi, ik maakte het zelf niet mee, maar de afgelopen drie jaar zijn er van onze vrienden vijf vrouwen weduwe geworden. Ik zie bij hun ook het immense verdriet, maar ook de kracht om door te gaan. Net als voor jou heb ik daar veel bewondering voor.
Ik probeer me voor te stellen hoe het zou voelen, maar dat is onmogelijk.
Dit weet je pas als het zover is.
LikeGeliked door 1 persoon
Ja, dat is mooi gezegd van Rietepietz. Ik vind je dapper.
LikeGeliked door 1 persoon
Rouw kent geen regels, het is voor iedereen anders. Troost komt vaak uit onverwachte hoek. Liefs en sterkte.
LikeGeliked door 1 persoon
Ik zag het bij mijn moeder toen ze mijn vader verloor. We dachten dat ze dat goed deed, maar ze huilde twee jaar zichzelf in slaap. Ik besef nu pas ten volle hoe rauw haar rouw was, terwijl ze toch doorging.
Ik wens je veel kracht. Het is zo hard, vooral het gemis.
LikeGeliked door 1 persoon
Het duurt en duurt, je weet niet hoelang.
Weet dat je eruit komt, die kracht heb je.
Ik weet het nog
LikeGeliked door 1 persoon
Heel sterk van je hoe jij je gevoel van nu beschrijft. Men zegt ook wel eens dat je kracht naar kruis krijgt en dat wens ik je ook toe.
LikeGeliked door 1 persoon
Je brengt je gevoel knap onder woorden en je foto’s spreken boekdelen.
Wij kunnen alleen maar meelezen en vooral meeleven, hopelijk steunt je dat.
En als het even niet gaat, laat het dan gebeuren ook dat helpt.
LikeGeliked door 1 persoon
Geen woorden alleen:sterkte
LikeLike
Ik ben wel ervaringsdeskundige, zo plotseling is mijn man op 66 jarige leeftijd overleden zelfs nu na bijna acht jaar, heb ik soms de gedachte : “Wat is hij laat thuis vandaag” of ik voel ’s nachts opeens de koude lege plek naast me in bed extra hard binnenkomen. De scherpe randjes van het verdriet zijn er nu wel af, maar het verdriet blijft altijd aanwezig. Al kan ik gelukkig wel genieten van de leuke dingen die in mijn leven ook gebeuren en ook gewoon weer lachen .
LikeGeliked door 1 persoon
Alles wat hierboven al is geschreven, zou ik ook zo willen zeggen tegen je. Heel veel sterkte en kracht; we denken aan je. Deze woorden kunnen nooit voldoende zijn maar het geeft misschien wat troost op de sombere dagen.
LikeGeliked door 1 persoon
Een rouwproces is denk ik ook voor iedereen anders, maar het gemis van een geliefde is de gemeenschappelijke deler.
Het is een diep verdriet dat vast zit en boven komt als je zelf rustiger bent. Hans
LikeGeliked door 1 persoon
De foto’s geven precies weer wat je beschrijft.
LikeLike
Het is fijn als je iets hebt aan wat ik schreef, herkenning kan troost bieden.
Voor jou is rouw inderdaad toch weer anders dan voor mij, jij hebt met een stadium te maken van ongeloof omdat het zo plotseling gebeurde. om dat kunnen te accepteren is een extra fase , ik had door de lange dementie lijdensweg al vrede met de situatie op zich. Het zal voor jou veel moeilijker zijn vrede te hebben met zijn dood, dát is die steen op je borst. Niet het gemis minder wordt door er vrede mee te hebben maar het haalt wel gemeen scherpe randen weg.
Bovendien was ik totaal op van de lange zorg en had de energie niet om mezelf op te jagen, jij was in je gewone toen toen het noodlot toesloeg en probeert nog te vluchten .
Ik zocht mijn heil in het schrijven en vond in mijn lezers helende “psychiaters” die me konden laten huilen door hun reacties, iets wat heel veel lucht kan geven. Ik ben blij dat je toch ook iets in het schrijven kunt vinden, het toetsenbord is er áltijd als je het nodig hebt.
liefs en kracht ❤
LikeLike