Brigitte de Swart schreef een boek n.a.v. een dossiermap van een oom, die onderzoek had gedaan naar de stamboom van de familie. De map over Sara de Swart trok haar aandacht en zij wilde meer weten over deze markante verschijning, die zoals de achternaam doet vermoeden een verre familieverwantschap met haar had. Aan de hand van de feiten uit die map schrijft ze deze roman, die een goed tijdsbeeld schetst van de jaren tachtig van de negentiende eeuw. De hoofdpersoon werd ‘de muze van Tachtigers’ genoemd. Zij was beeldhouwster en bevond zich in de kunstenaarswereld van de bekende Tachtigers. Uiteindelijk gaat ze aan haar grote liefde voor de kunst ten onder.

Korte samenvatting: (bron: o.a. Bol.com)

Amsterdam, 1888. Na het plotselinge overlijden van haar moeder blijft Sara de Swart achter met een rouwende vader, een wrang gemis en een stevige erfenis. Als jonge beeldhouwster komt ze in Amsterdam terecht in de kring van de Tachtigers, met kunstenaars als Breitner, Israëls, Toorop en Veth. Door haar eigenzinnigheid, liefde voor kunst en vrijgevigheid wordt Sara de Muze der Tachtigers. In Amsterdam krijgt ze ook haar eerste openlijke relatie met een vrouw, tot afgrijzen van haar aanbidder Eduard Karsen. De schilder kan Sara’s afwijzing niet verkroppen en begint een lastercampagne tegen haar en de vrouwen die ze liefheeft.

Dan ontmoet Sara de liefde van haar leven. Maar de zelfverkozen dood van haar moeder blijft haar leven regeren. Is ze in staat haar hart te openen en haar verleden een plaats te geven?

Ik vond het een prachtig boek, prettig geschreven en een mooi verhaal. De Tachtigers zijn van een kunststroom, die me erg aanspreekt. Bekende namen van die groep kunstenaars zijn: Jan Toorop, Willem Witsen, Breitner, Isaac Israels, Jan Veth, Frederik van Eeden en Willem Kloos.

Sara is meermalen geschilderd. Op de boekomslag staat haar portret door Breitner geschilderd. Isaac Israels zag haar zo:

Jan Vet maakte dit portret:

Zelf was Sara beeldhouwster. Haar grote inspirator was August Rodin. Ze is vaker bij hem in Parijs geweest. Er is niet veel werk van haar bewaard, maar Singer en Kröller Muller hebben nog iets van haar in de collectie. Een voorbeeld is de jongen met de schildpad.