Loeënde klokken

Na alle druilerigheid van de vrijdag en zaterdag begon de zondag stralend. Er was geen beter weer wenselijk, dus trokken zus en ik de wandelschoenen aan en vertrokken. Op de achtergrond luiddden de kerkklokken, zoals ze dat alleen in Limburg doen.

De wandeling ging langs veel bekende plekken uit mijn jeugd. Ondanks dat er hier en daar wat veranderd is, was het heerlijk er weer eens te zijn. Ik kon alles even los laten en mijn verdriet raakte zelfs even op de achtergrond. De schoonheid van de herfst is zeker troostend, zoals rondom kasteel Terborg.

In ”de vroome gats‘, waan je je toch ergens in Frankrijk, want ook dit is een echte bron.

Het kerkhof met de laatste rustplaats van mijn ouders

en de Mariakapel mochten niet ontbreken. Nieuwe glas-in-loodramen vielen daar op.

De wandelroute over de voorheen ontoegankelijke rietlanden bij de Alfa bierbrouwerij was verrassend. Via een houten loopbrug konden we het gebied in. Die rietlanden dienen als zuiveringsgebied voor het bronwater van de bierbrouwerij.

De kers op de taart werd het vliegerschouwspel tegen de blauwe lucht met hier en daar een wolk.

15 gedachtes over “Loeënde klokken

  1. En ineens hoor ik het liedje van Wim Sonneveld:

    Thuis heb ik nog een ansichtkaart
    Waarop een kerk, een kar met paard
    Een slagerij J. van der Ven
    Een kroeg, een juffrouw op de fiets
    Het zegt u hoogstwaarschijnlijk niets
    Maar het is waar ik geboren ben
    Dit dorp, ik weet nog hoe het was
    De boerenkind’ren in de klas
    Een kar die ratelt op de keien
    Het raadhuis met een pomp ervoor
    Een zandweg tussen koren door
    Het vee, de boerderijen

    Like

Geef een reactie

Vul je gegevens in of klik op een icoon om in te loggen.

WordPress.com logo

Je reageert onder je WordPress.com account. Log uit /  Bijwerken )

Twitter-afbeelding

Je reageert onder je Twitter account. Log uit /  Bijwerken )

Facebook foto

Je reageert onder je Facebook account. Log uit /  Bijwerken )

Verbinden met %s