Van deze film moest ik even bekomen en niet in positieve zin. Wat ik erover las stond me wel aan en bij Rimini dacht ik aan de Italiaanse zon, waar ik wel zin in had bij alle grijsheid hier. Ik kwam bedrogen uit. Het was namelijk een film vol triestheid en lelijkheid. Taferelen van een onvoorstelbaar droevige schoonheid. Ik hou bij film van het kijken naar mooie mensen, mooie natuur, mooie plekken om bij weg te dromen. In deze film hadden ze hun best gedaan om alles lelijk te doen zijn, lijkt het wel. Dat zou best mogen, als het verhaal ergens toe zou leiden, maar ik miste elke diepgang of dubbele laag. Ja het ging over eenzaamheid, dat in beeld werd gebracht door veel gerook en gedrink en sex. Voor mij te plat. Men had een tweedeling voorspeld bij de aankondiging over de film. De schlagerzanger die zijn eenzame leven leidt, totdat zijn dochter opeens een beroep op hem doet, dan komt de omslag. Ja, die omslag kwam, maar bijna helemaal aan het eind en ook weer zo niet uitgewerkt.

Sorry voor zoveel kritiek, misschien mis ik wat en vindt een ander de film wel mooi. Ik las dat de film werd vergeleken met de Gummbah -strip uit de Volkskrant. Wie daarvan houdt, vindt deze film ook leuk. Daar is het ook een en al lelijkheid. Toegegeven, de sfeer is goed neergezet en doorgevoerd, maar ik word er juist triest van.