Gelukkig had ik geen kater overgehouden aan de gezellige oudejaarsavondviering bij vrienden in het dorp. Redelijk fit stapte ik in de auto van M. We haalden M&M op bij hen thuis op Wieringen. Vandaaruit was het nog een klein stukje rijden en we zaten op de boot naar Texel.

Een wandelingetje door Den Hoorn is altijd genieten.

Er liepen ergens klein schapen rond. Geen lammetjes nog, maar de soort blijft klein. M wist te vertellen, dat dit Ouessant schapen zijn, afkomstig van het gelijknamige eiland in ’t Kanaal voor de Bretonse kust.

Het kerkje, dat zo stereotiep is voor Den Hoorn kan niet ontbreken, als je foto’s maakt van dat dorpje.

Niet geheel toevallig was de kerk ook ons doel van vanmiddag. De deur ging open en wij zochten binnen een stoel op in afwachting van het nieuwjaarsconcert.

We werden getrakteerd op een prachtig pianoconcert van de jonge Ierse pianist Seán Morgan-Rooney. Hij speelde werk van drie componisten, die van grote invloed zijn geweest op de ontwikkeling van de muziek in de twintigste eeuw. Hij ging van start met de elfdelige pianocycles Musica Ricercata van György Ligeti (1923-2006) en speelde op virtuoze wijze. Het was aparte muziek slechts gemaakt met twaalf chromatische tonen. Heel bijzonder.

Uit Preludes en fuga’s , opus 87 van Dmitri Sjostakovitsj (1906-1975) speelde hij vier stukken en tot slot kwam Modest Moesorgski (1839-1881) aan de beurt met zijn Schilderijen van een tentoonstelling. Een mooi concert, waarbij ik ook vol bewondering was voor de pianist en hoe hij helemaal opging in de muziek.

Die prachtige klanken te mogen horen in de entourage van het kerkje van Den Hoorn was nog eens extra speciaal. Ik had de buitenkant ervan al zo vaak gezien, maar ik was er nog nooit binnen geweest. Dat was een mooie toegift bij het concert.