De wintermaanden door had ik een Cineville-abonnement. Voor een net bedrag kun je, als je dat zou willen, onbeperkt naar de bioscopen, die zijn aangesloten bij Cineville. Wij deden dat al jaren de winter door en dit jaar besloot ik om toch ook maar alleen een abonnement te nemen. Het is me over het algemeen goed bevallen. Ik zag best veel goede en mooie films, waar ik op mijn blog ook verslag van deed. Natuurlijk waren er wel eens wat mindere bij en dat was toevallig een beetje aan het einde van mijn abonnement. Om een film te kiezen, ga je af op recensies, oftewel van wat mensen zeggen of uit de krant, want het is natuurlijk wel de bedoeling, dat je naar een goede film gaat. Soms zit je dan na afloop best met een kater. Hoe kan dat, dat deze film zo goed staat aangeschreven, wat heb ik gemist enzovoort. Zo ook met de laatste film van mijn abonnement van dit jaar. Het is al m kig niet de enige die het niet zag in deze film. De bioscoop was afgeladen vol, toen ik Aftersun bekeek. Na afloop hoorde ik iemand, verwijzend naar de volle bioscoop, veelbetekenend zeggen: ‘Wat een goede recensie al niet doet.’ Ook blogvriendin Bertie was teleurgesteld, las ik bij haar. Dat was de trigger om mijn bekeken filmreeks toch maar af te maken op mijn blog.

Als debuut was het erg knap gemaakt, maar de film deed mij dus niet zoveel, hoewel de hoofdrolspeelster, een meisje van een jaar of 11 geweldig geacteerd heeft, puur naturel. Daar hou ik van. Het meisje was samen met haar vader op vakantie en genoot daar heel erg van. Ze deden gezellige dingen samen, maar gaandeweg werd àl duidelijker, dat er iets met de vader aan de hand was en dat dit verhaal misschien wel eens niet zo goed af zou kunnen lopen.