Toevallig kwam het zo uit, dat na de zaterdagochtend ook op zondag van dit weekend de wekker voór half 6 afging. Dit keer pakte ik de fiets om naar het Purmerbos te gaan. Onderweg moest ik even stoppen om de ochtendstond vast te leggen. Iets meer bewolkt dan de dag ervoor, maar evengoed windstil weer en niet erg koud.

Ik had afgesproken om deel te nemen aan een excursie met mensen van het IVN. We gingen vogels kijken en beluisteren in het natuurgebied, dat ik op mijn duimpje ken. De bedoeling was, dat ik weer een paar vogels meer leer onderscheiden en herkennen aan hun geluid. Er was een flinke groep belangstellenden en daar gingen we.

Af en toe stonden we stil aan de bosrand en luisterden. Onvoorstelbaar, die kundigheid van die IVN ers. Ik zag alleen een merel hoog in de boom. Het verse gebladerte verhindert ook, dat je veel vogels ziet, laat staan, dat het je lukt om er een foto van te maken.

Aan de rand van een plas werd gekeken wat daar te zien was.

In deze tijd is het op het water best rustig, wat kuifeenden en een bergeend waren de opvallendste soorten. Ook een zilverreiger en een blauwe reiger stonden langs de kant.

De onstaansgeschiedenis van de plas werd ook nog even uit de doeken gedaan. Een aantal jaren geleden is de dijk van de Purmerringvaart, die hier langs loopt verstevigd. Daardoor is de sloot ernaast, die dient voor afwatering, versmald. Om bij veel regen toch genoeg water te kunnen herbergen heeft men toen deze plassen aangelegd. De natuur doet er dus zijn voordeel mee.

Ondertussen vloog er een groep wulpen over op weg naar hun broedgebied buiten Nederland.

We liepen verder door het hoge gras om de rietlanden heen.

We zagen een blauwborst, maar heel ver weg. De blauwe kleur moet je er maar bij denken.

Ook weer een aantal rietgorsen gespot, de vaste bewoners van de rietlanden.

Grauwe ganzen zijn er veel, maar als je er eentje eens wat beter bekijkt zie je wat voor prachtige tekening zo’n dier heeft.

Koeien en de kiekendief kwamen even kijken.

Ondertussen kwamen wij weer terug bij ons startpunt. De conclusie is, dat het beheer van het IVN in dit gebied zijn vruchten afwerpt. Elk jaar weer komen er meer diersoorten bij in dit vlekje van 9 hectare. Prachtig.