De dag begon bewolkt en grijs. Vanaf de start in Zyfflich was het meteen een heel ander landschap, dan op de eerste dag van ons wandelweekend. Het was daarbij ook nog eens zondag, dus waren we niet alleen onderweg.

Het was er overwegend open en vlak.

Bij een klein natuurgebied stond een reuze roerdomp.

Het gebied is geliefd bij de ooievaars. We zagen er wel tien bij elkaar. Misschien was het wel een verzamelplek voordat ze weer hun jaarlijkse verre tocht naar het zuiden gaan ondernemen.

We liepen eigenlijk grote stukken precies op de grens. Kenmerkend waren de grote boerderijen op een terp.

Een grenspaal

of een tekst van Goethe in het Duits, maakten je ervan bewust in het buitenland te zijn.

Zyfflich onze startplaats van vandaag lag ook in Duitsland. Het volgende dorp Leuth was opeens weer Nederland, hoewel het tot 1815 een Pruisisch dorp was. Ik vind zo’n grensgebied altijd wel boeiend om te ervaren. De kerk van Leuth was verder gesloten, maar deze mooie kapel kon je zo binnenlopen.

Soms maken mensen die langs het Pieterpad wonen er wel werk van om de wandelaars aangenaam te verpozen. Zo ook hier. Je kon lekker gaan zitten en er was een kunstzinnig beeld geplaatst van een wandelaar.

De luchten werden weer dreigend.

Eén keer in een weekend kletsnat regenen leek ons wel genoeg, maar de goden waren ons vandaag gelukkig goed gezind. We liepen steeds aan de goede kant van de donkere luchten. Dat merkten we in het bijzonder toen mijn zus ging zitten om haar schoenen beter te strikken en ik even verder het erf van de boerderij opliep. Dat lange pad leidde naar de camping. Bijna boven regende het en teruglopend naar mijn zus was het weer droog. Zij had geen regen gevoeld.

Het werd steeds lichter. De dreiging van regen raakte al meer naar de achtergrond.

We naderden Millingen. Op het kerkhof zagen we een heerlijke bank in de zon. Er stond een bijzonder kunstwerk van Joost van Heeswijk uit 1997, dat Hemel en Aarde verbeeldde en daarmee ook samenhangende tegenstellingen, zoals dag en nacht, leven en dood. Wel toepasselijk op deze plek.

We doorkruisten Millingen, want aan de dijk bij de Rijn hadden we afgesproken met onze neef.

Zo’n rivier is dan na zo’n mooie wandeling toch nog even de kers op de taart.

We kijken dan ook terug op een heerlijk weekend. Met deze etappe in de benen ben ik weer wat dichter bij mijn doel. Nog vier etappes te gaan, dan heb ik het hele Pieterpad gelopen.