Limburgse löss

Na het ontbijt vertrokken we met de hele groep voor een wandeling langs de Geul.

Het eerste gedeelte ging door het bos.

Bij de Heimansgroeve kregen we al ietwat last van modderige paden.

Eerst bekeken we de groeve, zowat de enige plek in Nederland waar gesteente uit het Carboon (zo’n 300 miljoen jaar oud) aan de oppervlakte komt. Je kijkt daar dus recht de prehistorie in! In de groeve werd vroeger steen gewonnen voor de bouw van wegen en huizen, totdat natuuronderzoeker Eli Heimans (1861-1914) fossielen ontdekte in de steenkool. Op het oude gesteente van de eeuwenoude aardlagen, groeit bekertjesmos. De Heimansgroeve ligt in een helling van een door de Geul uitgeslepen Geuldal. 

Het pad vervolgen werd een regelrechte strijd met de natuur en een intense kennismaking voor menigeen van de groep met de zuigende werking van Limburgse löss. Op sommige plekken was er bijna geen doorkomen aan. Olifantenpaadjes waren nog natter dan het hoofdpad. Het prikkeldraad werd onze vriend om ons recht op het pad te houden.

Gelukkig werden de paden op een gegeven moment beter en konden we meer om ons heen kijken naar de prachtige natuur.

Het was heerlijk weer, dus de herfstkleuren sprongen er goed uit.

Wonderschone bomen om van te genieten.

Epen kwam in zicht. Het verste punt van onze wandeling van vandaag.

We kwamen langs de Volmolen, die uiteraard bekeken moest worden.

Er werd daar meteen weer geëxperimenteerd met lange sluitertijden. Nu met het waterrad als onderwerp.

Even later ligt het stel Fotomaten weer op de grond bij een paddenstoel. De modder was alweer vergeten. We zijn net een stel spelende kinderen, denk ik wel eens.

Bij De Smidse konden we even bijkomen onder het genot van een allerheerlijkst stuk vlaai.

De terugweg werd opgewekt ingezet. We zouden over de verharde weg gaan. Helaas lieten we ons verleiden om een weggetje binnendoor te nemen en daardoor kwamen we onbedoeld over hetzelfde modderpad te lopen. Gelukkig kregen we ook schitterende uitzichten te zien, door de afwisseling van zon en wolken. Dat maakte veel goed.

Ikzelf kan genieten van het geploeter over prutpaadjes, maar voor sommigen van de groep was het wel erg zwaar. Toch keek iedereen gelukkig met een goed gevoel terug op ons avontuur.

Met dank aan de andere fotomaten voor het lenen van hun ‘prut’-foto’s!

19 gedachtes over “Limburgse löss”

  1. wat ‘n leuke beschrijving van onze zeer avontuurlijke maar prachtige wandeling die dag. En zo fijn die wisseling van bepakking want wat was het pittig hahaha.

    Like

    Beantwoorden

  3. Goede morgen Jeanne, aan de foto’s te zien was het een ware overlevingstocht door die modderpaden, maar het kan natuurlijk niet altijd makkelijk zijn 😉

    Like

    Beantwoorden

  7. Interessante rotsformaties, veel modder, een pracht van een molen en… de vlaai, die mocht natuurlijk weer niet ontbreken 😉 Bedankt om ons meegenomen te hebben op je wandeling, zonder dat we door de modder hoefden te ploeteren.

    Geliked door 1 persoon

    Beantwoorden

  11. Geweldige foto’s, mooie collages ook. Modderpaden is niet zo leuk, maar zolang je op de been kunt blijven heb je nog geluk.

    Verstuurd vanaf mijn iPad

    >

    Like

    Beantwoorden

Plaats een reactie