Nu ik opeens in de ziekenhuiswereld kind aan huis ben, heb ik ook te maken met het fenomeen digitaal zorgdossier. Er is bij wet bepaald, dat iedereen recht heeft op inzage van zijn eigen dossier. Klinkt logisch. Het gaat tenslotte over jouw lijf, dus heb je recht om te weten, wat men zoal sleutelt aan je lijf.
Maar ik vraag me toch af, wat het nut ervan daadwerkelijk is. Als ik dan, na de ceremonie van het openen via digid codes eindelijk bij mijn dossier kan, is de teleurstelling groot. Wat ik zie is geen Chinees, maar wat er staat levert me net zo weinig informatie op, als dat het wel in die taal geformuleerd zou staan. Allemaal codes en afkortingen. Ja, nu ben ik op de hoogte, maar niet heus. Op iets wat je niet begrijpt, kun je niet reflecteren.
Dus is een afspraak met de chirurg noodzakelijk. Als die mij vertelt, dat alles schoon is en verder niks kan zeggen over de vervolgbehandeling, vraag ik me af, waarom dat ene zinnetje, wat van belang was niet in dat zorgdossier kan staan. Misschien stond het er, maar niet in een taal, die ik kon lezen. Het zou mij weer een ziekenhuisbezoek bespaart hebben, hoe positief het bericht natuurlijk ook was.
Van mijn dochter, die ook in de zorg werkt begrijp ik, dat het eigenlijk gewoon werkaantekeningen zijn, die men in het zorgdossier zet. Bovendien werkt het tijdbesparend voor alle betrokken disciplines, die mogelijk met jouw gezondheid belast zijn. Met één druk op de knop is men op de hoogte van elkaars handelwijze en kan alles mooi aansluiten op elkaar.
Het is een verplichting om open te communiceren met de patient. Ik begrijp best, dat men eigenlijk geen tijd heeft om veel tijd aan het zorgdossier te besteden, zodat het leesbaar is voor de patient zelf. Die tijd zou afgaan van de daadwerkelijke zorg en dus doet men het zo. Eigenlijk een prima oplossing.
Mijn conclusie is wel, dat ik eigenlijk niet zo vaak in dat zorgdossier hoef te kijken. Bij afspraken in het ziekenhuis wordt voldoende uitgelegd. Ik vertrouw op de medische wetenschap. Zij zijn de deskundigen. Ik heb daar ook niets aan toe te voegen. Door zo’n zorgdossier wordt de indruk gewekt, dat je het samen met de medische mensen doet. Dat is natuurlijk onzin. Ieder heeft zijn expertise.
Sjannesblog 
Goeiemorgen Jeanne. Als ervaringsdeskundige (sinds 1990) binnen de gezondheidszorg weet ik dat het systeem, laat ik het netjes en voorzichtig formuleren, aan een grondige opfris beurt onderworpen mag worden. Knuffel Pascal
LikeLike
Wanneer dat verplicht bestaat zal het wel nodig zijn geweest, maar dan moet er wel duidelijk in ‘lekentaal’ worden gecommuniceerd, zodat iedereen het ook begrijpt.
Voor vandaag een fijne woensdag gewenst.
LikeLike
Dit is dus Haba weer, ik vergeet regelmatig dat je op sommige blogs elke keer je naam weer in moet vullen.
LikeLike
Ja, vervelend, hè. Sorry, ik heb het niet bedacht.
LikeLike
Nee hier word je niet vrolijk van. Het zou handig moeten zijn, maar of dat voor de patiënt ook geldt is maar de vraag.
LikeLike
Het zou eigenlijk ook zo zijn dat de huisarts ziet wat er met jou gebeurd is in het ziekenhuis of welke medicatie je voorgeschreven hebt gekregen etc. Onze huisarts vertelde eens dat hij helemaal geen tijd heeft om daar iedere keer in te gaan loggen en voor weet ik hoeveel patiënten jhet na te kijken. Ook heb ik ervaren bij mijn nu ex man die bij drie specialisten onder behandeling was dat ze helemaal niet van elkaars behandeling op de hoogte zijn. Waardoor er op een gegeven moment wel een misser was die nare gevolgen had voor hem. Jammer maar ik snap het ook wel weer
LikeLike
Helemaal eens met jou conclusie.
Verstuurd vanaf mijn iPad
>
LikeLike
Heb een zelfde soort ervaring en ben het helemaal met je eens. Er gaat niets boven menselijk contact.
LikeLike
Dag Jeanne, herkenbaar. Je beschrijft het goed en ik ben het eens met jouw conclusie.
Ik ga er op dezelfde wijze mee om.
Maar het zorgdossier kan voor mij het korte gesprek met de behandelaar vervangen.
Een goed herstel, jij!
LikeLike
Mijn vragen niet. Ik werp een blik op het dossier. Laat het Chinees voor wat het is. Schrijf mijn vragen op en ga zo het gesprek in.
LikeLike
Ook mijn ervaring, Jeanne. Het enige leesbare in mijn dossier was de brief van de cardioloog aan de huisarts. Maar dat had ie gezegd. Dus kijk ik maar zo weini g maar gelijk
LikeLike
Zo weinig mogelijk….
LikeLike
Er gaat niets boven een gesprek met je behandelaars.
LikeLike
Ik kan me helemaal vinden in de vorige reacties, niets aan toe te voegen.
LikeLike
Ik dacht telkens dat het aan mij lag, dat ik iets niet deed, dat er ergens zonder dat ik het begreep nog meer te lezen viel. Opluchting dat iedereen dit Arabisch vindt.
LikeLike
Oh, nu weer anoniem. Dit was Marthy.
LikeLike
Destijds bij mijn operaties was het er niet en moest ik schriftelijk een uitdraai aanvragen. Ik heb er toch wel veel aan gehad. Vooral van de operatieverslagen. Bij afspraken vergat ik de helft weer wat er was gezegd ook al was mijn man mee. Ik begreep beter waarom sommige dingen niet meer of anders functioneerden. Ook bij bezoek aan andere specialisten nam ik mijn dossier mee. Het werkte verhelderend.
Ik duim dat jouw dossier zo leeg mogelijk blijft en je gezondheid zo goed mogelijk.
LikeGeliked door 1 persoon
En het is ook nog een illusie dat “behandelaars”het lezen, bij iédereen waar je een afspraak hebt moet je weer tot in den treure dezelfde vragen beantwoorden. Tijdverspilling , tijd die beter aan de patiënt besteed kan worden.
LikeGeliked door 1 persoon
En zo is het helemaal!
>
LikeGeliked door 1 persoon
Hoi Jeanne, fijn dat het allemaal goed afloopt. Toch een tip: stel vooral veel vragen over alles wat je niet begrijpt. Zo kwam Els er uiteindelijk achter dat de artsen in Alkmaar iets hadden gemist en was ze nooit in het LUMC terecht gekomen waar wél de juiste diagnose is gesteld…
LikeLike