Zelf heb ik geen boot, maar ik accepteer natuurlijk graag een aanbod om mee te gaan varen. Samen met mijn zwager vertrok ik dus al vrij vroeg op de dag richting het Ilperveld. Het natuurgebied is alleen toegankelijk over het water. Beiden zijn we gek op vogels en het fotograferen ervan. Het was er een perfecte ochtend voor, dus vol verwachting van alles wat we mogelijk zouden tegenkomen, voeren we uit. We waren nog maar net in het gebied of we zien daar een vlucht wulpen vliegen. Ze blijken hemelsbreed misschien 300 meter van ons huis te bivakkeren.

Al gauw zien we ook de grutto. Hij is hier alom vertegenwoordigd. Je ziet dat ze druk in de weer zijn met paarvorming. Het broeden zal niet lang meer op zich laten wachten.

De kievit is al zover. Die troffen we al op haar nest aan.

Ook door ganzen wordt volop gebroed. Zij zijn schrikachtig. Hun nesten liggen aan de waterkant, dus helaas zijn ze wel eens opgeschrikt door ons, waardoor wij de eieren konden bekijken.

Maar wat zijn er schrikbarend veel ganzen in het veld! Hun aanwezigheid is een probleem aan het worden voor de rest van de natuur. Grote groepen brandganzen,

canadese ganzen

grauwe ganzen

en tot slot de nijlgans. Allemaal mooie dieren, maar als ze met hun grote aantallen schade toebrengen aan het land of andere dieren moet je er wat mee. Een moeilijk probleem.

Het schouwspel in de lucht was af en toe weer spectaculair. Met name de buitelende kieviten,

en de sierlijke grutto’s.

We konden ook nog een bruine kiekendief bewonderen, die de hele vogelwereld onrustig maakte.

Tussen al die grotere vogelsoorten leven ook nog kleinere vogeltjes. Ik heb er drie kunnen fotograferen, de graspieper, kwikstaart en de rietzanger.

Opeens realiseerden we ons, dat we al zo’n drie en een half uur onderweg waren. We moesten toch maar weer eens richting huis gaan. Zo dichtbij ons dorp, zo’n rijkdom aan natuur, waar je je helemaal in kunt verliezen, hoe mooi is dat.