Waarschijnlijk heeft nog niemand die dit blog volgt van haar gehoord. Toch blijkt ze beroemd te zijn en in de schaats-analen voor te komen.

Zij was namelijk de eerste Nederlandse schaatsster op een WK allround. Ze deed aan 3 WK’s mee: in 1937 werd ze 5e in het eindklassement en in 1938 werd ze 6e. In 1939 werd ze gediskwalificeerd door een val. Ze won tijdens die drie WK’s één gouden, één zilveren en twee bronzen afstands-medailles.

Ze was de dochter van onze plaatselijke huisarts. Het blijkt, dat zij een van de weinige geboren Ilpendammers is, die een bijzondere prestatie hebben geleverd. Dat is de reden waarom het plan is opgevat om deze sportheldin te eren met een plein, dat naar haar vernoemd is. Vanaf 18 mei heet ons dorpsplein dus Gonne Donkerplein. Het straatbordje met een klein monumentje eraan, gemaakt door kunstenaar Rob Cerneüs jr werd op het plein onthuld.

Daaromheen was er een heel feestprogramma. Beetje vreemd om hartje zomer het te hebben over de schaatssport.  Maar met de muziek van Vivaldi’s Vier Jaargetijden werd de winter wat nagebootst. Cecilia Bernardini (viool) en Marcus vd Munckhof (cello) waren de muzikanten.

Ook mochten schaatsers niet ontbreken en daar kwam een groepje skeelerende kinderen aan, die hun strippenkaart lieten afstempelen bij de controlepost, die onze IJsclub altijd ergens op het ijs zet, als er tourtochten worden verreden rondom ons dorp. De kinderen konden nog spelletjes doen en in ons dorpswinkeltje waren echte Gonnebolletjes-ijsjes te koop.

De burgemeester en de oudste zoon van Gonne hielden een speech. De laatste mocht een tasje met Ilpendammer cadeautjes uitpakken. Laten daar nou de bonbons in zitten, waar o.a. mijn foto’s op staan.

Die gaan dus mee naar Amerika, want daar kwamen kinderen, klein – en achterkleinkinderen van Gonne vandaan om bij de onthulling te zijn van hun moeders plein. Na de oorlog was Gonne met haar familie naar de omgeving van Grands Rapids in Amerika geëmigreerd. Daar is ze in 2005 op 86 jarige leeftijd overleden.

Onze Oudheidkundige Vereniging had er ook nog een kleine tentoonstelling aan geweid. Nu gaat Gonne niet meer vergeten worden.