Wachtend op de bus trof me weer het landelijke karakter van mijn woonomgeving. De ruimte en de uitgestrekte landerijen. Toevallig vaart er een vol pont over. Dat is een beeld bij mooi weer. Dan weet men onze contreien te vinden. In een groot gedeelte van het jaar is het erg rustig op de pont en ben je de enige passagier als je naar de overkant wilt.

In die wetenschap kan de tegenstelling niet groter zijn, als je dan een half uur later in Amsterdam-zuid uit de metro stapt. Je hebt de hele stad doorkruist, maar dan onder de grond. Daar sta je dan op een weliswaar uitgestrekt vrij leeg plein voor de RAI, maar overal rondom verkeer en drukte. De omgevingsgeluiden zijn indringend anders, dan waar ik net vandaan kwam.

Samen met zoonlief wandelen we richting Zorgvlied. Er is daar een afscheidsdienst voor de overleden schoonmoeder van mijn dochter. Met het OV kun je daar niet dichterbij komen, dan het Europaplein. Rest ons het laatste stuk dus te lopen, een wandeling van 20 minuten. Dat is geen straf, zeker niet op zo’n mooie dag. Even een tunneltje onderdoor en je bent alweer in een ogenschijnlijk landelijke setting. Hoewel elk stukje kale grond wel volgebouwd is en wordt. Tja, mensen moeten wonen en op de plek, die je hier ziet hebben ze nog even wat groen, zolang het duurt.

Op de foto kun je het oorverdovende geluid niet horen van de weg boven op het talud. De berm is schitterend vol bloemen, wat op de foto ook niet goed zichtbaar is, helaas.

Dan slaan we af en komen langs de Amstel te lopen. Wel wat rustiger, maar hier vliegen voortdurend grote ijzeren vogels vrij laag over.

Zorgvlied is een parel van rust. De begraafplaats is hier vanaf 1870 op de plek van het voormalig buitenverblijf Zorgvliet. De naam werd veranderd in Zorgvlied, hiermee refererend aan een plek waar de zorgen vlieden = verdwijnen. Zorgvlied was de creatie van tuinarchitect Jan David Zocher jr. (en in de periode 1891 – 1892 ook zijn zoon L.P. Zocher), de ontwerper van het Vondelpark in Amsterdam. Hij ontwierp de begraafplaats in de stijl van een Engelse landschapstuin, waarbij de vrije natuur zoveel mogelijk werd nagebootst: verspreid staande bomengroepen, intieme hoekjes en onverwachtse doorkijkjes. Ondertussen zijn de bomen majestueus geworden. Je kunt er prachtig wandelen en tot rust komen.

Als laatste rustplaats is het een bijzonder mooie plek. Veel bekende toneelspelers en schrijvers liggen hier begraven, onder meer Louis Bouwmeester, Herman Brood, Piet Römer, Seth Gaaikema, Harry Mulisch, Reinbert de Leeuw en Ramses Shaffy.

Wij namen de prachtige hoofdlaan naar het afscheidshuis. Met zijn bijzondere bomen wordt het wel de fluwelen laan genoemd. Daar woonden we een mooie bijeenkomst bij, die erg recht deed aan de overleden moeder van mijn schoonzoon.

Weer thuis ging deze dag uit met een zogenaamde lichtende nachtwolk, waarvan de vraag is, of dit bijzondere natuurverschijnsel boven zo’n drukke stad als Amsterdam met zijn vele nachtlichten ook zichtbaar is geweest.