We vervolgden onze stadswandeling door Hoorn en kwamen al gauw bij de haven terecht. Die is louter en alleen voor de pleziervaart

op een enkele beroepsvisser na. De palingvisserij is tegenwoordig uit vrees voor overbevissing, aan veel regels gebonden.

Voor één van de laatste vissers-families uit Hoorn is het geen vetpot meer.

De kokmeeuwen hadden gehoopt een graantje mee te pikken, maar zij moesten toch zelf hun visje opdiepen. Voor ons een leuk schouwspel.

In de haven kom je nog wel sporen tegen uit een rijk verleden. Zoals het Houten Hoofd met de Hoofdtoren. Vroeger diende deze plek als lichtbaken en de VOC schepen moesten hier afmeren om belasting te betalen bij het accijnskantoor in de toren. De Hoofdtoren is als verdedigingstoren, rond 1532 gebouwd om het Houten Hoofd te beschermen. Het torentje op de hoofdtoren is als versiering aangebracht naar voorbeeld van de toren van de Zuiderkerk in Amsterdam.

De Veermanskade is een rijtje 17e eeuwse koopmanshuizen.

Het geboortehuis van Hoorns beroemdste schipper Willem Ysbrandtszoon was in de 17e eeuw herberg De Bonte Koe. Het scheepsjournaal, waarin de schipper verslag deed van zijn reis met het VOC-schip Nieuw Hoorn werd het meestgelezen en best gekochte boek uit de 17e eeuw. Tegenwoordig zijn de scheepsjongens van Bontekoe, Hajo, Padde en Rolf, zo mogelijk beroemder, maar die zijn pas in 1924 bedacht door schrijver Johan Fabricius, die het boek van Willem Ysbrandtszoon bewerkte tot een populair kinderboek.

Ook ‘het kleine café aan de haven’, zo vaak bezongen, vind je hier, links achter de brug.

De haven dus nog hoofdzakelijk voor de pleziervaart. Daar is minder over te vertellen, dan over die rijke Hoornse geschiedenis. Het Westfries Museum heeft er interessante wandelingen met verhalen over samengesteld. Dit blog maar een fractie van alles wat er te zien is. Wil je de stad nog beter leren kennen, maak dan zelf de stads- of de havenroute.