Ginkiestocht

Na de lunch nam een gids ons mee om ons van alles over Urk te vertellen. Wij troffen rasverteller Jaap Bakker. Hij staat bekend als dorpshistoricus en heeft een aantal boeken geschreven over Urk.

Via de ginkies, oftewel de steegjes van Urk, liet hij ons van alles zien en het werd gelardeerd met smeuiïge verhalen vol humor. Een conferencier is er niks bij.

Zo attendeerde hij ons op de verschillende makelaars op de huizen. Elke vorm heeft een betekenis.

Op Urk kent men geen straatnamen, maar het is ingedeeld in wijken. Hier liepen we in wijk 2, bij huisnummer 51.

Onze gids, met de bijnaam Jaap Sociaal, bracht ons in heel bijzondere steegjes. In de smalle doorgangen tussen de huizen hadden de mensen knusse hoekjes gemaakt. Daar is het goed toeven uit de wind en in de zon.

Urk ligt hoog. Dat merkten wij, doordat we vanaf de haven naar boven liepen en we zagen ook steile trappen naar beneden.

Jaap wees ons op keien, die uit de IJstijd daar meegevoerd waren met het gletsjerijs. Toen men kelders onder de huizen wilden maken stuitte men op deze rotsbodem. Sommige keien zijn toen uit de grond gehaald om ruimte te maken voor een kelder. Ze liggen daar nu decoratief te zijn.

De vuurtoren ligt wel op het hoogste punt van het voormalige eiland.

We waren bij de haven begonnen en kwamen daar ook weer terug. Daar lag onze boot ‘De Zuiderzee’ op ons te wachten.

We namen afscheid van het mooie Urk

en werden toen nog getrakteerd op een prachtige vaartocht terug naar Enkhuizen.

20 gedachtes over “Ginkiestocht

  1. Ik ben in het afgelopen jaar tot de ontdekking gekomen dat een wandeling met een gids echt leuk is. Je hoort leuke dingen en ziet dingen waar je anders aan voorbij zou lopen. Leuk verslag Jeanne!

    Like

  2. Was zeer geslaagd, het uitstapje op Urk. Wat een leuke blog!

    Jullie hadden ook wel de grappigste gids te pakken.

    Misschien organiseer ik, dit bezoek aan Urk, volgend jaar weer!

    Like

Plaats een reactie