Voor het eerst sinds 3 februari had ik weer afgesproken met een groep wandelaars, die voor deze dag hadden ingeschreven op deze wandeling van 14 km van de Wandelsite. Vanaf de Huiskamer op station Bilthoven vertrokken we o.l.v. Joke. De bebouwde kom lieten we snel achter ons. De bosachtige omgeving was niet ver.

Daar attendeerde Joke ons op een hek, dat nog het restant was van het zogenaamde Verloren Kerkhof, een dodenakker waar tussen 1874 en 1946 andersdenkenden zoals zwervers, spiritusdrinkers en daklozen werden begraven. Daar was op de officiele begraafplaatsen van Katholieken, Hervormden of Gereformeerden geen plek. Er was nog maar één grafsteen over.

Het bospad ging verder over de Leyen, een beschermd natuurgebied van Het Utrechts Landschap.

We kwamen aan een meer, de Hooge Kampse Plas, een leuke plek om even te lunchen.

Ondertussen konden we vogels spotten, want er was een klein eilandje in het water. We zagen naast aalscholvers, meerkoeten, wilde- en nijlganzen wat meer bijzondere vogels zoals de lepelaar, en de krakeend.

De wandeling ging een stuk langs de gracht van Fort Voordorp, een van de forten behorend tot de Waterlinie. Dit fort is hier speciaal gebouwd tussen 1867 en 1871 om de spoorlijn Utrecht – Amersfoort te beschermen. Tegenwoordig doet het dienst als conferentieoord.

Tegenover het fort was een bijzondere gelegenheid om koffie te drinken. Bordjes langs de weg waren best dwingend, dus wij gingen kijken. De kleine schattige pipowagen bleek te klein voor onze groep, maar een sanitaire stop kon er wel gemaakt worden.

Nog even konden we genieten van het weidse uitzicht voordat we de stad Utrecht in zouden duiken.

De route die gekozen werd door de stad was veel door het groen. De eerste was Natuurpark Bloeyendael. Andere tijd van het jaar zal er meer te zien zijn dan nu. Wel duidelijk was, dat de herfst is ingezet.

De grandeur kwam met het inlopen van het Wilhelminapark

maar ook met de huizenbouw er omheen.

Verder lopend door de stad viel op, dat Utrecht heel gevarieerde bouwstijlen en dus wijken heeft. Mijn nieuwsgierigheid was tenminste gewekt om daar nog eens beter te gaan kijken en me te verdiepen in de stadsopbouw van de eenvoudiger arbeiderswoningen

naar het chickere segment.

Een stukje langs de singel met zicht op het planetarium en jawel, ook, op de Domtoren, die na een lange tijd in de steigers gestaan te hebben, weer te zien is.

Zo bereikten we het station met wat bekende punten, die bij de Utrechtse stationsomgeving horen.

Moe maar voldaan stapte ik in de trein.