Voor het eerst sinds begin februari had ik weer ingeschreven op een wandeling van 18 km de wandelsite. De gids van vandaag was dezelfde die toentertijd mijn telefoongesprek opving over de ongelukstijding, waardoor ik in de medische molen terecht kwam. Des te gedenkwaardiger is het, dat ik vandaag weer aan kon sluiten bij wandelmaten, zoals ik dat het liefste doe. Dit keer was het een rondwandeling. We vertrokken vanaf het prachtige station van Naarden-Bussum.

P liet ons de vestingwerken zien. We liepen het uitgebreide complex helemaal in de rondte. Een indrukwekkend geheel. Er is een Vestingmuseum in gevestigd, waar de geschiedenis van deze goedbewaarde vesting verteld wordt. Ook maken er diverse bedrijven gebruik van de gebouwen van de vesting.

We kwamen weer terug in Naarden, waar we na ongeveer 4 km pauzeerden met een kopje koffie.

Toen pas lieten we de stad echt achter ons.

Inmiddels was het middag en voor de lunch had P de begraafplaats bedacht. Daar stonden bankjes en een mooi tentdak, waar we lekker onze brood oppeuzelden.

Een mooie plek om afscheid van dierbaren te nemen. Aan de ene kant was de natuurbegraafplaats en aan de andere kant de gewone. Zoals de tekst op een bordje bij de natuurbegraafplaats luidde: Tussen bloemen en bijen wil ik worden herdacht.

De bossen waren nog steeds prachtig in herfstkleuren, best bijzonder voor half november. Het was dan ook vandaag weliswaar weer een grijze dag, maar ook weer een windstille. Heerlijk wandelweer.

De Limitische heide staken we over

Twee vogels lieten zich vastleggen. Door het grijze weer niet heel scherp, maar wel herkenbaar als specht en merel.

We doorkruisten afwisselend natuurgebieden, landgoederen en verstedelijkt gebied. Ik weet dat we langs Oud-Valkenveen kwamen en Bikbergen bij Huizen. Het duizelde me een beetje om precies te onthouden waar we waren. Ook of het nou Bussum of Naarden was kan ik zo niet zeggen. Wel weet ik dat er mooie huizen te bewonderen waren

en indrukwekkende landgoederen zoals Oud-Bussem

We passeerden de Naarder Eng

en de Vliegheide met zijn vliegdennen, die hun naam te danken hebben aan de zaadverspreiding. Het zaad is licht en voorzien van een vleugeltje waardoor de wind het vrij ver kan meenemen.

We doorkruisten een meer dan prachtig landgoed uiteraard in herfsttinten

en liepen de bewoonde wereld weer in met als eindpunt het station. Helaas zat deze prachtige, afwisselende wandeling er al weer op!