Mijn wandeldoel van vandaag had ik via de Wandelsite eens iets verder van huis gepland  dan normaal. Ik reisde er in alle vroegte voor naar Wageningen. Het bekende Hotel De Wereld is het officiële startpunt van het Pad van de Vrijheid  waar wij vandaag etappe 1 en 2 van gaan lopen. Het is een wandeling rondom Wageningen van totaal 150 km.

Hotel De Wereld ligt aan het 5-mei plein in Wageningen. Hier staat tevens het Nationaal Bevrijdingsmonument ter nagedachtenis aan de Tweede Wereldoorlog. Dit monument toont een staande naakte man die zijn armen heft. Het monument is in 1951 gemaakt door beeldhouwer Han Richters. Hij wilde met de man uitdrukking geven aan “de verlossing uit een groot gevaar en de dankbaarheid die daarop volgt”. In het logo van het Pad van de Vrijheid zijn de contouren van dit monument opgenomen.

We begonnen met koffie in Visum Mundi een prachtig rijksmonument. Vroeger deed het o.a. dienst als Aula voor festiviteiten van de Rijkslandbouwschool. Nu doet het dienst als filmtheater en is er horecagelegenheid.

We werden vandaag begeleid door de voorzitter van Het Pad van de Vrijheid. Zij liet ons het gebouw zien en zou ons onderweg herhaaldelijk vertellen over de oorlogsgeschiedenis. Ons wandelgebied is in de oorlog zwaar bevochten geweest en de sporen daarvan zijn nog veelvuldig aanwezig. Ook Wageningen zelf lag erg in de vuurlinie en is plat gebombardeerd. Op het stadsplein zie je voorbeelden van herbouw in de stijl van de Delftse School.  Deze stijl is na WOII een reactie op de Amsterdamse School die men te decoratief vond. Men liet zich weer meer inspireren door Berlage.

Door Wageningen lopend staan we al gauw stil bij een monument dat de Levenspoort heet. Er vlakbij was ooit de Joodse Synagoge geweest. Het beeld staat symbool voor alle Wageningse Joden, die door de poort gingen om getransporteerd te worden. Opdat we het nooit vergeten, gemaakt door Yetty Elzas.

We laten de stad achter ons en komen langs landerijen, waar maïs heeft gestaan en langs bedrijven met fruitbomen.

In de verte zien we de Grebbenberg al liggen, een vreemde bult in het verder vlakke landschap. Het is een stuwwal, overblijfsel uit de ijstijd en een uitloper van de Utrechtse Heuvelrug.

Via een enorm lange trap beklommen we de 52 meter hoge heuvel,

Daarboven hadden we een fenomenaal uitzicht over de Blauwe Kamer, een natuurgebied en de Nederrijn.

Op deze bijzondere plek, waar hier en daar zelfs nog wat sneeuw lag, lunchten we.

Het uitzicht liet ons de plek (linkergebouw) zien waar we uren later zouden opsteken, aan de andere kant van de Nederrijn.

Morgen deel twee van deze prachtige wandeling.