De poort

Ik woon al 50 jaar, in hetzelfde gebouw en op dezelfde plek in ons dorp. Dat is niet helemaal waar, want het gebouw is 16 jaar geleden afgebroken en opnieuw gebouwd. De afmetingen, de industriële bouwstijl en de voorgevel zijn ogenschijnlijk hetzelfde gebleven. Wij zijn met twee bewoners over die er al van vòòr en na de metamorfose wonen. Toch woon ik nu in het gebouw op een andere plek, mede omdat er binnenin een andere indeling van woningen is gemaakt. Ik woonde met mijn man en kinderen 34 jaar aan de achterkant, met tuin aan het water. Nu woon ik aan de straatkant in een bovenwoning. Ik stond laatst achter aan het water te dromen over de tijden van weleer en mijn oog viel op de bijzondere poort in de schutting.

Er wonen nu heel andere mensen achter, op de plek waar wij woonden, maar de poort is gebleven. Die poort brengt me terug bij de fijne herinneringen van ons opgroeiende gezin. De kinderen hadden achter een waar paradijsje en daar speelden de buurkinderen een grote rol in. Zij waren even oud als onze kinderen en ze waren van jongs af aan bevriend met elkaar. Die vriendschappen duren zelfs nu nog voort. Die poort is daar eigenlijk een monument voor.

Onze handige buurman van toentertijd heeft bij het maken van een nieuwe schutting, die poort aangebracht, speciaal om de looproute van de kinderen naar hun vriendjes te bekorten. Hoewel de poort niet meer gebruikt wordt, begrijp ik wel, dat hij er nog steeds is, want met het bouwen van de hele schutting, inclusief de poort, is degelijk vakwerk geleverd!

12 gedachtes over “De poort

  1. Wat leuk zeg, dat die er nog staat, zo vlakbij op een plek waar je waarschijnlijk niet vaak komt en zo mooie herinneringen naar boven brengt. Ik vind het een prachtige poort!

    Geliked door 1 persoon

Geef een reactie op djaktief Reactie annuleren