De dijk lag in zijn uitgestrektheid voor ons.

Op een gegeven moment gingen we er even af en liepen door landelijk gebied,

Rotganzen vlogen in grote groepen over en rustten dan weer in de weilanden uit.

WOll is in deze omgeving nog overal zichtbaar. Bunkers zoals dit bouwwerk zijn er getuigen van. Den Helder is dan ook de meest gebombardeerde stad van Nederland. Het was een strategische plek, die alle partijen wel in handen wilden hebben. Het gebied was een onderdeel van de Atlantikwall, een 5000 km lang Duits verdedigingswerk

Even later klommen we toch weer de dijk op. We keken neer op de stad en op een monument voor het reddingswezen.

Een valkje was op jacht boven onze hoofden

Een zwemmer koerste voorbij in zee.

We gingen eigenlijk in een boog om Den Helder heen. Ten noorden van Den Helder, bij de vaargeul van de boot naar Texel lag Lands End. Hoe toepasselijk!

Om het gebouw heen ging het richting de stad.

Het gebied is daar vol maritieme gebouwen en boten. We liepen daar het terrein op rondom het Maritiem Museum en bekeken het een en ander van dichtbij.

We zagen een oud dok, met een boot erin. Het is een van de oudste gemetselde droogdokken in Europa (1820) naar een ontwerp van Jan Blanken Jansz. De Koninklijke Marine heeft het dok tot 1993 gebruikt. Het is nog steeds in gebruik na te zijn gerestaureerd. Het is nu een rijksmonument.

Een oude boot, die is opgegraven in de Noordoostpolder wordt in een groot glazen huis tentoongesteld.

Door de hele stad vind je voorwerpen, die herinneren aan het maritieme karakter van de stad.

Bij een mooi grachtje stonden we nog even stil. Door te pompen met je voet werd er door een soort scheepstoeter een verhaal verteld over het wijkje en hoe het er vroeger aan toe ging.

Den Helder was gewild vanwege de vele werkgelegenheid en stond bekend als de stad van de harde werkers. Hier woonden de arbeiders voor de marinewerf, de haven , de Stelling Den Helder en het Noord-Hollands Kanaal. Eén straatje met kleine woningen doet er nog herinneren aan de zogenaamde Visbuurt.

De watertoren kwam in zicht en daarmee ook het station.

Moe en voldaan van de vele indrukken tijdens deze wandeling stapten we weer in de trein.

(Foto’s zijn los aanklikbaar)