Het is niet erg ver bij mij vandaan en toch was ik er nog nooit geweest. Een fotomaatje organiseerde er een rondwandeling en zodoende liepen M, J en ik, samen met de ons onbekende C op zaterdagochtend daar langs de beroemde Bosbaan, een onderdeel van het Amsterdamse Bos. Het staat bekend vanwege de roeiwedstrijden, die hier worden gehouden, ook tijdens Olympische spelen.

In de dertiger jaren is een begin gemaakt met de aanleg van het Amsterdamse Bos. Er was grote werkeloosheid en dit was een werkgelegenheidsproject. De Engelse landsschapsstijl speelde een belangrijke rol bij het ontwerp. Die stijl heeft een natuurlijke uitstraling: glooiende weiden, verspreide boomgroepen, bochtige watergangen en gekromde bosranden.

Het was belangrijk dat de mensen zich vrij konden bewegen, niet alleen op de paden, maar overal. Nu is er nog steeds recreatie alom.

De vele waterpartijen zorgden voor de noodzakelijkheid van veel bruggen.

Een flink aantal daarvan is ontworpen zijn door de architect van de Amsterdamse School bij uitstek, Piet Kramer.

Ook zitplaatsen om te genieten van de vergezichten hadden allerlei bijzondere vormen en stijlen.

Een van de vele monumenten, die her en der staan opgesteld, lag langs onze route. Dat was een kunstwerk met de naam ‘Zitplastiek voor herinnering’. Het werk van Tim Mathijsen verwijst naar de dertien werkkampen in WOII voor joodse mannen in Nederland. Uit eentje van die dertien werden de mannen te werk gesteld om mee te werken aan de opbouw van het Amsterdamse Bos. De installatie verwijst naar de niet meer zichtbare geschiedenis in het landschap. De betonnen elementen ontlenen hun vorm aan de bruggen waaraan men heeft gewerkt. De vormen zijn zitplaatsen maar ook weer niet. Deze onduidelijke functies zetten aan tot reflectie over de geschiedenis.

Zo is er nog veel meer aan kunst en anderszins te ontdekken in dit Bos. De moeite waard om nog eens terug te komen. Deze dag genoten we ook van de ontluikende lente.

We spotten wat vogels, zoals de roodborst, winterkoninkje, staartmees,

opvallend veel blauwe reigers en één zilverreiger.

Ook vogels in de lucht

En zo kwamen we weer uit bij de Bosbaan, waar al druk getraind werd voor het roeien.

De bouwstijl van het botenhuis aan de kopse kant is nog een mooi voorbeeld van de Amsterdamse School.

(Alle foto’s zijn aanklikbaar voor een groter beeld)