Gewekt door de kauwen, naast ons logeeradres bij onze neef, beginnen we de dag van de volgende etappe van het Pieterpad.

Neef F brengt ons naar Hoch Elten, waar hij ons gisteren oppikte. Vrijwel meteen liepen we verkeerd. We volgden gewoon de bordjes, maar achteraf bleken dat oude richtingwijzers te zijn. Helaas was het een vrij steile afdaling naar beneden, die we dus ook weer omhoog moesten. Maar het pad had bijzonder mooie plantengroei, dus wij genoten evengoed.

Eindelijk op het goede pad.

Voor ons strekte het Bergherbos zich uit. Deze etappe zou voor driekwart door dit bos gaan.

Dat klinkt als saai, maar het was heel gevarieerd qua plantengroei, erg mooi.

Het ging heuvel op heuvel af. Er zaten een paar stevige klimmetjes tussen.

Zo stond we na te hijgen bij de uitzichttoren op de Hulzenberg. De klim naar boven in de toren lieten we voor anderen. Hij heeft 104 treden en dan ben je op 26,5 boven de grond. Samen met de hoogte van de berg sta je dan op 108,5 meter boven NAP. Mooi uitzicht gegarandeerd!

Ook de vogeltjes vonden het een mooie ochtend. Na de regen ’s morgens vroeg, deed het zonnetje nu zijn best. Dat leek de vogels actief te maken, zoals deze boomklever.

Het lunchpakket met zelfgebakken brood van mijn neef smaakte uit de kunst daar in het bos in de zon.

Op een kruispunt van wegen herinnerde een paal aan de botersmokkel, die hier veelvuldig heeft plaatsgevonden tussen Nederland en Duitsland.

Na zo’n 10 km bos kwamen we op de open vlakte en zagen Braamt al liggen.

Nog een paar kilometer vlak en op asfalt lopen

tot aan de buitengrens van Braamt. Daar hielden we het vandaag voor gezien na ongeveer 13 kilometer..

De taxi reed weer voor. Wat werden zus en ik toch verwend dit weekend!