Met het besef, dat wij nu gelukkig in een vrij land wonen liepen we de Amsterdamse gracht op na het zien van de fototentoonstelling in Foam.

Fotomaatje M en ik konden onze camera’s hier rustig tevoorschijn halen en onbekommerd en vrij alles fotograferen wat we maar wilden. Niks stiekem, maar gewoon open. En dat hebben we gedaan. M en ik vinden veel interessant om vast te leggen. Zo waren we stomverbaasd wat mensen toch bezield om in een zogenaamde tiktok-rij te gaan staan. De rij was al lang, maar ging ook nog eens de hoek om, een hele steeg door en we konden het einde niet zien, want er was daar nog een hoek te nemen.

Op een andere plek konden we er weer bijna niet langs. daar stond een bord, dat de wachttijd een uur was. Ze gingen naar een eettentje en zo lijkt het alsof er daar maar twee van zijn in de stad. Hoezo massa-histerie.

Een plein vol fleurige olifanten is een vrolijker gezicht. De zogenaamde Elephant Parade is een wereldwijd kunstproject, dat ervoor moet zorgen, dat er geld komt om de leefgebieden van bedreigde dieren, met name de Aziatische olifant, te beschermen.

De bloemenfietsen staan zowat op elke hoek van de straat. Van een enkele fiets keek je op, maar nu vind ik het teveel worden.

Gevels in Jugendstil kunnen me altijd bekoren.

Af en toe een buitje levert natte straten met spiegelingen op,

trapjes vallen op,

En dan de mensen nog.

Het is duidelijk, dat het weer een feestje was voor M en mij om door de sfeervolle straatjes van de stad te wandelen.

en de zon ging ook nog schijnen.