Weer naar een zuidelijk oord

Deze titel klinkt als naar een mooi vakantieland, maar dat zit toch anders. In de afgelopen paar weken reisde ik al twee keer af naar Maastricht. Meestal ga ik er graag heen en voelt het als vakantie. Het blijft ook een prachtstad. En op zo’n mooie zomerdag als vandaag, waan je je ergens aan de Middellandse zee met overal  lommerrijke terrassen.

Helaas hadden de laatste twee bezoeken aan de stad een minder mooie aanleiding. Mijn broer is namelijk terminaal ziek. Vorige week bezocht ik hem nog in zijn eigen huis. Zijn verzorging daar werd bijna ondoenlijk. Gelukkig kreeg hij vrij snel een plaats in het hospice toegewezen. En daar bezocht ik hem vandaag.

Het is een fijne plek midden in de de stad. Openslaande deuren met uitzicht op een tuin brengen buiten een beetje binnen. Dat is fijn voor mijn broer, die altijd veel met de natuur heeft opgehad. Hij heeft een grote kennis van wilde planten.

Als klap op de vuurpijl kwam er een kleine delegatie van het koor van mijn broers vriendin ( hijzelf heeft er lang geleden ook in gezongen) een aubade brengen. Hartverwarmend was het en een mooie afleiding voor mijn broer van al zijn lichamelijke ongemakken.

14 gedachtes over “Weer naar een zuidelijk oord”

Plaats een reactie