Bij een parkeerplaats onderaan de dijk van het IJsselmeer stapten we uit. De luchten waren dreigend, maar het gaf een mooi licht.

De hooibalen op het veld deden me aan Frankrijk denken. En de heerlijke temperatuur versterkte dat gevoel nog.

Maar na het beklimmen van de dijk,

was het uitzicht toch andere koek met de dijk naar Marken in de verte.

Vanaf de dijk werden we door M gewezen op een slootje, dat een stukje van het Goudriaankanaal blijkt te zijn. Het is een niet voltooid kanaal door Waterland, tussen IJdoorn (Durgerdam) en de oostkust van Marken. De bedoeling was dat het een nieuwe verbinding moest vormen tussen Amsterdam en de Zuiderzee. Amsterdam had namelijk problemen met de bereikbaarheid van hun haven door dichtslibbing van het IJ. Een peperduur waterbouwkundig project moest de oplossing zijn. In 1826 begon men met de werkzaamheden en in 1828 werden ze gestaakt, vanwege een heleboel onenigheid en politiek gesteggel over geld.

V werd getooid met mooie veertjes van de wilde eend.

De wandeling ging onderaan en bovenop de dijk verder

naar Uitdam.

Daar hadden we ons koffieadresje

Het is daar een boerderij met Rust-punt. Dat betekent, dat je daar als wandelaar of fietser altijd terecht kunt om even uit te rusten. Je kunt dan je eigen koffie of thee zetten en eventueel ook een sanitaire stop maken. We werden er omringd door allerlei dieren.

De boerderij ligt vlak bij het Uitdammer Die. Het water was een spiegel. Het komt maar zelden voor, dat er zo weinig wind staat.

De gesprekken onderweg waren weer geanimeerd, maar soms ook intens. Het blijft een mooi concept om de maandagochtend de week te openen met zo’n (gespreks) wandeling van Huis aan Het Water. Op de terugweg wierpen we nogmaals een blik over het water, dit keer met Monnickendam in de verte.