Onze wandelgroep vereerde Marken met een bezoek. We liepen eerst richting de verschillende werven. Dat zijn kunstmatig opgeworpen terpen, waarop de Markers al sinds de 14e eeuw hun huizen bouwen om de overlast van overstromingen te beperken. Om zo’n werf goed te benutten, werden de huisjes zo dicht mogelijk tegen elkaar aan gebouwd met kleine steegjes tussen de huizen. Zo werkt het ook nog eens goed als beschutting tegen de alom aanwezige wind op zo’n eiland. Van de zevenentwintig oorspronkelijke werven zijn er nog vijftien over. Hiervan worden er vandaag de dag nog elf bewoond. De eerste werf waar wij door wandelden was De Wittewerf,

gevolgd door de Grotewerf.

De meest iconische is wel de Rozewerf. Die ligt tegen de dijk aan van het Markermeer.

Zo konden we meteen bekijken hoe het ervoor staat met de werkzaamheden om de dijken te verzwaren. Het is nog een zandbak, waar ooit weer een fiets/wandelpad moet komen te liggen.

Weliswaar is Marken tegenwoordig een schiereiland, verbonden met het vaste land door een dijk, de wind en nog wel wat dingen zorgen ervoor, het toch als eiland blijft voelen. We liepen terug naar de Kerkebuurt. Zoals de naam al zegt, staat er een kerk en de deur stond open. De boten in de kerk getuigen ervan dat de visserij in het verleden een grote rol speelde hier.

Met de komst van de afsluitdijk werd het overstromingsgevaar stukken minder. Naast huizen op terpen was men in de 19e eeuw paalwoningen gaan bouwen. Nu konden de ruimtes tussen de palen als onderhuizen ingericht worden. In de Kerkebuurt is alle bebouwing ook wat ruimer opgezet.

We wandelden over bruggetjes en leuke straatjes met doorkijkjes.

Het was hier ook nog duidelijk maandag- wasdag.

In de haven was onze koffiestop, voordat we de gezellige ochtend weer afsloten.