33 graden

Ik had een warme dag uitgekozen om weer een retourtje Limburg te doen. Bij mijn vertrek was het nog een heerlijke temperatuur. In de trein stond de airco zodanig hard aan, dat ik blij was, dat ik een dun jasje bij me gestoken had. Die kon nu aan. Helaas had ik geen sokken mee. Dat zou geen overbodige luxe geweest zijn voor mijn blote voeten in sandalen.

Toen ik na bijna twee en een half uur uitstapte in Maastricht voelde de temperatuur weldadig aan. Het warme dekentje, dat over me viel warmde me aardig op. Ik liep de stad in maar al gauw was er van ‘weldadig’ niks meer over. Wat een hitte. Ik paste mijn tempo aan, want ik had geen zin om gutsend van het zweet op mijn bestemming aan te komen.

Die bestemming was het hospice, waar mijn broer al geruime tijd verblijft. Samen met mijn zus zijn we nu al verschillende middagen zo met zijn drieën samen geweest. Dit keer was mijn broer hoofdzakelijk slapend aanwezig. Het is duidelijk een aflopende zaak. Het is verdrietig  en moeilijk om aan te zien. Toch voelt het goed zo samen. We nemen steeds een beetje afscheid. We zitten eigenlijk maar te wachten………………..

18 gedachtes over “33 graden”

  10. Lieve Jeanne,
    ik hoop dat hij omringd door jullie – en alle goede zorgen – in rust en liefde naar de overkant mag gaan. Het is goed dat hij veel slaapt en geen onrust heeft. Moge dit troost brengen. Ik wens je veel kracht.❤️

    Like

    Beantwoorden

  12. Ja, zo verdrietig… maar ook mooi dat jullie dat zo doen.

    Als je een keertje wil blijven logeren ben je welkom. We hebben een fijn zolderkamertje ingericht voor logees. Liefs uit Heerlen.

    Like

    Beantwoorden

Plaats een reactie