Als tijdstip om te gaan wandelen koos ik een beetje het einde van de middag. Het was een warme nazomerdag, dus ik probeerde zo, wat minder last van de warmte te hebben, wat niet echt lukte. Het was alweer een tijd geleden, dat ik over de dijk naar de rietlanden liep. Ik had het te vaak gelopen en bovendien werd het pad in de zomer vrij slecht vrij gehouden, maar nu was er weer een aardig wandelpad.

Het late middaglicht en de heerlijke temperatuur deed me intens genieten van deze tocht. Ik probeerde de aankomende herfst te zoeken. De bomen zijn nog wel groen, maar het frisgroene is er toch wel af.

Alsof het de eerste keer was, keek ik naar alles wat nog bloeide op de dijk.

Er fladderde nog wat vlinders. Aan de Argusvlinder met zijn beschadigde vleugels zie je, dat die zijn langste tijd gehad heeft.

Wilde ganzen vlogen boven mijn hoofd,

maar het meest verrast was ik door een groepje fladderende kleine vogeltjes. Ik klikte op goed geluk en thuis zag ik waar ik op hoopte: puttertjes! (klik voor groter beeld)

Vanaf de dijk loop ik om het rietland heen met de gebruikelijke plantengroei, uitgebloeide en uitgelopen planten.

Zelfs daar ontdek ik langs de rand en op het pad al paddenstoelen.

Dan kom ik langs het bos te lopen.

In dit bos zijn overal waterpartijen. Al genoeg blaadjes liggen er in het water.

Ik ontdekte wel drie soorten bessen. Vraag me geen namen.

Buiten het bos lopen er nu nog schapen en koeien in de wei.

Het enige perceel, waar mais groeide in deze omgeving is nu kaal.

Ook de pompoenen zijn geoogst. Allemaal duidelijke signalen, dat de herfst aanstaande is.

De heerlijke temperatuur mag van mij wel blijven. Dat was het enige nog totaal zomers aandoende van deze wandeling.