Vanuit mijn huis waren de wolkenluchten al mooi. Maar waar kon je ze nog beter bekijken, dan aan de overkant van het kanaal op de open vlakte via het pad langs riviertje De Ilp. Dus liet ik me even later overvaren en kon mijn fototoestel uit de tas.

Water en wolken, je komt niet uitgekeken.

Maar toch keek ik ook naar vogels. Er waren veel wilde ganzen in de lucht.

Op het land weer veel nijlganzen en kieviten.

En tot mijn blijdschap zag ik een juveniele tapuit.

Een apparaat voor de landbouw was in trek bij kwikstaartjes en een kraai.

Dan nog een laatste blik over de Ilp richting het kerkje van mijn dorp en vandaaruit begin ik aan de terugtocht.

Nu met de blik naar de grond gericht, zag ik een veertje glinsteren van de waterdruppels

en maakte ik van de laatste bloeiende bloemen een collage.

Voldaan stapte ik op de pont terug naar de overkant. Ik zou vaker aan deze kant van het Noord-Hollands kanaal moeten gaan wandelen. Het is zo mooi hier, maar dat water werkt toch altijd wel als een bottleneck.