Als verzamelpunt hadden we deze week afgesproken bij V, één van de medewandelaars, in Broek in Waterland. En wat een verrassing was het om zijn huis te betreden. Ik geloofde mijn ogen niet. Zoals mensen dat in een dorp doen, kwamen we binnen door de achterdeur in de keuken. Die was vooral wat een keuken moet zijn, maar daarbij erg sfeervol en gezellig warm.

Maar bij het binnengaan van de huiskamer wist je niet waar je moest kijken. Overal verzamelingen en collecties van de meest uiteenlopende dingen. En overal kleeft een verhaal aan.

Geen stukje muur was er leeg.

Waar je keek, was kunst. Ik kwam ogen te kort. Veel werk van V en van zijn vrouw. Wat was dat inspirerend en prachtig. Ook de tuin en het uitzicht waren schitterend. Een prachtplek om te wonen.

We hadden nog wel langer willen blijven om te kijken, maar toen de koffie op was, moest er toch echt gewandeld gaan worden. We liepen de wijk uit.

Via het fiets/voetpad liepen we richting Zuiderwoude. Aan de linkerkant van de weg zagen we een opvallend waarschuwingsbord voor de automobilist en het opvallende ronde gebouw is een voormalig KI station, waarin vroeger de stier in het midden stond en de koeien rondom werden opgesteld om te worden bevrucht. Nu is een een prachtig woonhuis zo te zien.

We liepen langs een bank, waarmee de overleden vrouw van wandelaar V wordt herdacht. Deze bank was een lievelingsplek van hen om samen te mijmeren en te genieten van de natuur.

Rechts hingen donkere luchten, maar je zag de opklaring al dichterbij komen.

We naderden Zuiderwoude, het altijd fotogenieke dorpje.

We liepen tot de brug over de Kerk Ae en van daaruit draaiden we om en ging het weer terug naar Broek.

En de zon brak door.

Iemand signaleerde een ijsvogel, maar ik was druk met een zilverreiger bezig en miste hem, helaas.