Bij bushalte De Brink was de verzamelplek voor de wandeling van deze dag. Door de straten van het dorp vond onze gids al snel de onverharde paden door het bos

en langs tuinderijen, waar straks in het voorjaar alles vol tulpen staat.

Het was heerlijk weer. Van de eerder voorspelde regen was niks terug te zien. Er gloorde zelfs hier en daar blauw aan het firmament. Op de grens van Noordwijkerhout passeerden we een opvallend kunstwerk ‘de reuzenbol’. Kees Putman is de maker. Op de toelichting staat, dat Noordwijk bestaat uit vier kernen: Noordwijk Binnen, Noordwijk aan Zee, Noordwijkerhout en De Zilk. Met dit panoramisch beeld hoopt de maker dat bewoners van elke kern hun omgeving in dit werk herkennen.

Na een paar kilometer dronken we koffie in de zgn. Volière, een horecagelegenheid aan het water.

En verder ging het. We hadden er goed de pas in. Door ‘Hollands Duin’ bereikten we de zee.

Over het strand was het genieten van de wind in onze haren

Er waren nog andere strandgenieters.

Maar ook van strandvogels als meeuwen en strandlopertjes. Heerlijk daar te zijn.

Noordwijk zag je aan de horizon liggen. Daar ging onze wandeling niet heen. We verlieten het strand om weer door de duinen te gaan.

Een prachtig gebied. Dat vond  de Duitse kunstschilder Max Lieberman ook. Hij schilderde een mooi vergezicht vanaf deze plek, dat er nu zo uit ziet. De kerk ligt rechts achter de struiken.

Het was een mooi, gevarieerd traject om te wandelen,

hoewel er ook grote parken vol stacaravans en campings liggen. Uiteraard leuk voor de bezoekers, maar het komt het landschap niet ten goede.

Zo komen we weer terug in Noordwijkerhout, waar we de wandeling afsluiten met een drankje. in de buurt van het witte kerkje.

Vandaaruit gaat iedereen weer zijnsweegs. Ik krijg een lift naar station Hillegom, wat me heel wat winst in reistijd oplevert.